برخی از صاحبنظران حُکمرانی را علم اداره جامعه دانسته و آنرا مستقل و حتی بی نیاز از سایر علوم می دانند. در این چارچوب سیاستمداران بی پروا به تاخت و تاز در عرصه مدیریتی جامعه پرداخته و بی توجه به صاحبان علم و کرسی در دانشگاه ها تصمیمات مهمی برای رفع مشکلات جامعه و رسیدن به شرایط مطلوب می گیرند. لذا باورپذیر خواهد بود اگر بگوییم که تنها وجه اشتراک میان این دسته از سیاست پیشگانِ تصمیم گیر با صاحبان علم در دانشگاه ها تنها همان پیشوند ” دکتر ” است که در کنار اسم دسته ی نخست آورده می شود!
علت بی نیازی مدیران دستگاه های اجرایی به علوم دانشگاهی هر چه باشد دو پیامد منفیِ سردرگمی تصمیم سازان عرصه های اجرایی در مواجهه با مشکلات پیش روی و گرفتار آمدن در دور باطل آزمون و خطا برای یافتن راه برون رفت از مشکلات و نیز به انزوا کشیده شدن اساتید دانشگاه و صاحبنظران علوم مختلف به دلیل همین نادیده گرفته شدن های مکرر اجتناب ناپذیر خواهد بود!
شوربختانه این دیدگاه در بدنه مدیریتی کشور شیوعی گسترده یافته به نحوی که دانشگاهیان بی اعتنا به مسئولیت های اجتماعی خویش، جایگاه پیشرانی در توسعه را با انزوای علمی تاخت زده و مدیران در تصمیم گیری های خود پروتکل های سیاسی را بر پیوست های علمی ترجیح داده اند!

در چنین شرایطی سکان هدایت امور اجرایی استان به سیاست پیشه ای با سبقه علمی رسیده که مدعی اداره ی عالمانه تر کرمانشاه می باشد و برای رسیدن به این خواسته در نشستی مشترک با صاحبان کرسی در دانشگاه ها دست یاری به سوی دانشگاهیان دراز نموده است.
حال که اراده محمد طیب صحرایی استاندار کرمانشاه بر این قرار گرفته که از نکته نظرات اساتید و صاحبنظران دانشگاهی در اداره ی امور جامعه استفاده نماید بر دانشگاهیان و نخبگان علمی فرض واجب است که به این خواسته استاندار پاسخ مثبت داده و از انزوا بیرون آمده و در اداره ی عالمانه تر کرمانشاه به کمک مدیران دستگاه های اجرایی بشتابند!

نکته آخر اینکه تحقق این اتفاق میمون علاوه بر اراده ی بوجود آمده الزامات دیگری دارد که می باید از سوی هردو طرف مورد توجه قرار بگیرد.