در میان پیچیدگی های دنیای امروز نگاه ها بیش از هر پدیده ای به ورزش معطوف شده؛ پلتفرمی با جذابیت های مستتر فراوان و کارکردهایی که در برانگیختن انگیزه های فردی و اجتماعی افراد موثر می باشد. هرچند بازیگران متعددی در این عرصه به ایفای نقش می پردازند اما ماحصل تمامی مطالعات، برنامه ریزی ها، هدف گذاری ها و طراحی پلن های تصمیم گیری را می توان در هیات های ورزشی به عنوان نماینده فدراسیون مربوطه در استان خلاصه کرد.
روسای هیات های ورزشی به عنوان بالاترین مقام اجرایی رشته ورزشی مربوطه با استفاده از تمامی ظرفیت های ممکن و جذب منابع مالی و انسانی به پیشرفت آن ورزش در استان کمک می نمایند. از اینرو در انتخاب این افراد می باید دانش و آگاهی به امور مدیریت و آگاهی نسبت به مباحث ورزش مربوطه مد نظر قرار بگیرد.
متاسفانه در دوران رو به پایان مدیریت فعلی ورزش استان یکی از موارد انتقادی که متوجه این اداره کل بوده و نگرانی هایی را در میان منتقدین بوجود آورده و اعتراضات فراوانی را متوجه مدیرکل ورزش و جوانان نموده است نگاه جانبدارانه اداره کل به برخی کاندیداهای ریاست هیات های ورزشی بوده است که بعضا منجر به روی کار آمدن افرادی شده که توان و دانش لازم را برای هدایت ورزش مربوطه نداشته اند و عموما با انگیزه هایی غیر ورزشی وارد عرصه مدیریت ورزش شده اند.
مصداق بارز این مسئله را می توان در برگزاری مجمع انتخاباتی هیات شطرنج در سال۹۸ مشاهده نمود که فردی با کمترین میزان دانش و آگاهی نسبت به این رشته ورزشی جذاب سکان هدایت آنرا بر عهده گرفت تا طی یک سال و اندی ریاست هیات شطرنج سرانجام با کارنامه ای نا موفق و بدون مواجهه با مانعی جدی و شاید با روی خوش اداره کل ورزش و جوانان این بار به ریاست هیات تیراندازی برگزیده شود.
بدون شک در شرایطی که ورزش با بهره گیری از دانش روز و جذب منابع مالی و انسانی با شتابی روز افزون رو به پیشرفت است حاکم شدن نگاه های منفعت گرایانه بر مدیریت ورزش نتیجه ای جز فاصله گرفتن از استان های پیشرو در عرصه ورزش در پی نخواهد داشت.