مدیریت را علم استفاده اثربخش از منابع مادی و انسانی می دانند که در پی کسب مهارت و دانش لازم به برنامه ریزی و سازماندهی امور در سازمان متبوع می پردازد. صاحبنظران فاکتورهای متعددی برای یک مدیر موفق برشمرده اند که در راس آن می توان به داشتن تجربه اشاره نمود؛ عاملی مهم که درصورت قرار گرفتن در کنار سایر فاکتورها مدیریتی اثربخش را به ارمغان می آورد.
یکی از موارد آسیب پذیری مدیریت در سازمان ها تکیه صِرف بر فاکتور تجربه بوده که بعضا با مفهوم سن تقویمی مشتبه شده و به عنوان تنها مولفه انتخاب مدیر در نظر گرفته می شود. این رویه ناصواب را می توان در سیستم اداری، دولتی استان به وفور مشاهده نمود؛ بنحوی که بخش قابل توجهی از مدیران دولتی از میان افراد در آستانه بازنشستگی برگزیده می شوند!
این ” خبط بزرگ مدیریتی ” علاوه بر از میان بردن انگیزه در نیروهای جوان و متخصص استان به دستاویزی تبدیل شده تا افراد در سال های پایانی خدمت و در آستانه بازنشستگی با انجام لابی و توافقات پُشت پرده بر مسند مدیرکلی تکیه بزنند و نهایتا بازنشستگی خود را با طعم مدیرکلی آغاز نمایند که علاوه بر استفاده های مادی، شان و جایگاه مدیرکلی را تا آخر عمر یدک بکشند!
نا گفته پیداست که چنین مدیرانی محافظه کاری را بر جسارت و منافع حامیانشان را بر منافع سازمانی (که در راستای مصلحت جامعه می باشد) ترجیح می دهند ازاینرو چنین مدیرانی نمی توانند تحول آفرین باشند!
حال که در پی روی کار آمدن دولت جدید، در آستانه تغییرات مدیریتی گسترده در استان قرار داریم، انتظار می رود استاندارآتی از این رویه غلط ممانعت به عمل آورد و با ایستادگی دربرابر زیاده خواهی ها و سفارش ها روح تازه ای در کالبد مدیریتی استان بدمد.
در پیش گرفتن هر تصمیمی از سوی استاندار منصوب غیر از آنچه که آمد، او را در مدت زمان کوتاهی در معرض قضاوت و در برابر افکار عمومی قرار خواهد داد.