از همان بدو خلقت انسان، حوادث و بلایا او را دربر گرفته و درسطح کیفیت زندگی انسان نقش آفرین بوده است. جوامع انسانی در مواجهه با حوادث و در هنگام عبور از آنها گاهی دچار اضمحلال و نابودی شده اند و در پاره ای مواقع راه پیشرفت و دگرگونی را طی نموده اند.
با مرور تاریخ جوامع متوجه وجود بحران ها و حوادث گوناگونی هستیم لذا نمی توان این پدیده را صرفا مختص به یک زمان و مکان مشخصی تلقی نمود. همزمان با شکل گیری زندگی مدرن حوادث با کیفیتی متفاوت و فراوانی ناشی از توجه شهروندان به پدیده های پیرامون شکل می گیرد! لذا نمی توان حوادث واقع شده در سال 98 را بیش از سال های پیش تصور نمود.

با این شرح و در تحلیل موضوعی حوادث، آنچه که مهم تر از تعدد کمی و کیفی آنها می باشد شکل مواجهه با این پدیده و نحوه عبور از آن مطرح می باشد.
در بحران هایی که کلیت جامعه را درگیر خود کرده و حیات عموم افراد را در معرض خطر قرار می دهد، عاملی که بیش از هر چیز می تواند در حفظ ساختار فرهنگی، اجتماعی و در کل سلامت عمومی جامعه موثر باشد؛ همبستگی اجتماعی است. با مرور تجربه جوامع مختلف در زمان وقوع بحران ردی از این فاکتور مهم را می توان مشاهده نمود. همبستگی اجتماعی تجربه ای ناب از حس باهم بودن انسان های گرفتار آمده در حوادث وتلاش ها برای پشت سر گذاشتنشان است؛ لذتی مستمر و مستتر که تلخی گرفتاری ها و مرگ های احتمالی را تا حدود فراوانی کمرنگ می نماید.
یکی دیگر از فاکتورهای موثر برای عبور از بحران ها تعهد اجتماعی افراد است؛ در دنیای پیچیده امروز میزان تعهد شهروندان نسبت به محیط اجتماعی پیرامون عامل تعیین کننده ای در نوع و کیفیت حوادث و نحوه عبور از آنها خواهد بود. با توجه به گسترش ارتباطات، رفتارهای فردی از شعاع تاثیرگذاری بالایی برخوردار گردیده اند بنحوی که یک رفتار غیر مسئولانه از تک تک شهروندان می تواند زمینه ساز بروز حوادثی بزرگ
و یا گسترش دامنه حوادث بوقوع پیوسته باشد.
لذا تاکید بر همبستگی اجتماعی و تعهد رفتاری شهروندان یک مدل موفق پیشگیرانه ای خواهد بود برای عبور از بحران ها و گام نهادن بر بلندای سعادت و سلامت جامعه …
بستار