تلفات و صدمات ناشی از سوانح جاده ای در جهان( بویژه ایران )فقط محدود به گونه انسان نیست.گرچه آماری رسمی پیرامون تعداد حیوانات وحشی و نیمه اهلی(مانند سگ و گربه)کشته و مجروح شده در جاده های درون و بیرون شهری ایران در دسترس نیست،ولی با قدری دقت و بررسی میدانی می توان استنباط نمود که این تعداد بدون شک روزانه بیش از تعداد شهروندانی است در همین جاده ها کشته و مجروح می شوند.
جالب اینجاست که با وجود ثبت قانونی و رسمی دهها سمن و NGO مدافع حقوق حیوانات در ایران،تا آنجا که شخصا اطلاع دارم، هیچ شکایت یا دادخواستی از طرف این سازمان ها علیه قاتلان و آسیب زنندگان به این حیوانات در مراجع قضایی ایران ثبت نشده است و یا اگر ثبت شده باشد به عنوان نوعی مزاح و شوخی تلقی شده است.
یادمان باشد که بی توجهی عمومی به کشتار این حیوانات و ساده گذشتن از کنار آن، به منزله رواج “اخلاق انسان محوری” در یک جامعه نبوده و بلکه برعکس بیانگر تنزل سطح اخلاقیات عمومی در آنجا می باشد.
متاسفانه کشتار و معلول سازی روزانه دهها و شاید صدها قلاده سگ و گربه در محیط های انسانی و شاید به همان تعداد از حیوانات وحشی در محیط های طبیعی، تنها بخشی از ابعاد این فاجعه زیست محیطی است که تنوع جانوری ایران را در معرض تهدید قرار داده و می دهد و باز هم متاسفانه تا کنون هیچ فرد حقیقی و حقوقی(اعم از دولتی و غیردولتی) در فکر تدوین و اجرای راهکار یا راهکارهای منتهی به توقف این روند روبه گسترش نبوده و نمی باشد که بسیار مایه تاسف است.

تصویر پیوست،یک بچه گربه حدودا یکماهه است که جان اش را در صبحگاه بهاری روز ۵ اردیبهشت ۱۴۰۲در یکی از خیابان های شهر کرجِ ایران و به دلیل بی احتیاطی یک راننده خودروی شخصی از دست داد(تنها نمونه ای از صدها نمونه روزانه)حالا فقط یک مورد معکوس را تصور کنید که در آن یک انسان به علت “تهاجم غریزی” یک گربه یا سگ،کشته شود، آنوقت واکنش های متقابل سایر انسان ها به جنس سگ و گربه بطور کلی و نه فقط همان سگ و گربه مهاجم، “دیدنی” است!!!
دکتر برهان ولد بیگی- فعال محیط زیست