خانواده؛ اولین و در عین حال مهم ترین نهاد اجتماعی است که فرد در آن به دنیا آمده سپس با کسب مهارت های زندگی و آموزش کارویژه های گوناگون آماده ورود به جامعه و پذیرش نقش های متعدد می گردد.
ازاینرو خانواده را می توان به عنوان مهمترین نهاد جامعه پذیری کودک تلقی نمود.
نهاد خانواده در تمامی فرهنگ ها و کشورها دارای جایگاه بالایی است تا آنجا که اندیشمندان با ارائه راهکارهای روانشناختی و اجتماعی و دولت ها با وضع قوانین حمایتی به صیانت از آن می کوشند.
خانواده در جوامع مسلمان بویژه ایران به دلیل آموزه های دینی از شان و منزلت بالاتری برخوردار است.
در سال های اخیر و علی رغم این تاکیدات “نهاد خانواده” به دلایل متعدد فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی با تهدیدات فراوانی مواجه بوده و با تغییراتی که در مناسبات اجتماعی آدم ها بوجود آمده بسیاری از کارویژه هایی که تا پیش از این در انحصار این نهاد بوده را از دست داده و یا از درجه اهمیت افتاده تا بدین شکل کوچکترین نهاد اجتماعی با چالشی بزرگ برای تدوام حیات خود مواجه باشد.
در میان تمامی این مشکلات به ناگهان انتشار گسترده و بدون روتوش خبر یک جنایت خانوادگی(با ابهامات فراوان!!) با ذکر جزییات، حالات و رفتار قاتلین(پدر و مادر مقتول؛ بابک خرمدین) که ارکان اصلی این نهاد مقدس هستند از سوی دادسرای جنایی و پلیس تهران جامعه را دچار شوک و تحیر نمود.
انتشار جزئیات این خبر در شرایطی که در موارد مشابه و برای جلوگیری از تشویش اذهان عمومی صرفا به کلیاتی از جنایت بسنده می شود فاقد هرگونه توجیحی است.

در واقع این شکل از خبررسانی برای یک جنایت فجیع خانوادگی در همان ابتدای کشف توسط سیستم قضایی ایران ضمن آسیب زدن به قداست و حرمت خانواده به مثابه تیر خلاصی بود بر پیکر نزار و کم توان نهاد خانواده در ایران