«یک دستگاه مینی‌بوس حامل دانش آموزان صبح روز چهارشنبه ۱۷ آذرماه در محور هلشی به ماهیدشت واژگون شد که متاسفانه در این حادثه ۲ نفر جان خود را از دست دادند و ۱۶ نفر نیز مصدوم شدند.
به گفته کیخسرو دستغیب رئیس پلیس راه استان، راننده مینی بوس به دلیل عدم توجه به جلو و راننده کمپرسی به علت توقف در سطح آسفالت هر کدام به میزان ۵۰ درصد مقصر تشخیص داده شد.»
***
جاده هایی که هر لحظه آبستن حادثه ای هستند تا تعداد دیگری از کرمانشاهیان را مجروح و یا به کام مرگ بکشاند این بار، در محور هلشی به ماهیدشت قهر خود را به رُخ دانش آموزانی کشانید که با هزار امید و آرزو سختی های تحصیل رایگان(بنابر اصل سی ام قانون اساسی) را به جان می خریدند تا با سواد شوند!
همزمان با وقوع این حادثه خیلی ها به دیدن حادثه دیدگان شتافتند از مردم تا مسئولین؛ دلجویی ها شد، قول ها داده شد و البته پیگیری هایی که بازگشت سلامتی مجروحان منوط به آن بود. پلیس نیز بنابر وظیفه و به رسم معمول در صحنه تصادف حاضر شد و طبق شواهد باز هم خطای انسانی را عامل اصلی تصادف عنوان نمود!
در میان این رفت و آمدها و وعده دادن ها اما؛ کسی نپرسید این همه هزینه(مادی و معنوی) برای تحصیلی که در قانون اساسی بر رایگان بودن آن تاکید شده برای چیست؟!
کسی به این موضوع فکر نکرد که اگر قانون اساسی تحصیل را رایگان کرده پس چرا مبینا، عسل، سپهر، ستاره و دیگر # دانش آموزان جاده هلشی – ماهیدشت باید هزینه تحصیل را خودشان پرداخت کنند، آنهم با جانشان؟!
کسی حتی متوجه نشد که عسل، سپهر و ستاره دانش آموزانی دارای معلولیت بودند اما در سرویس دانش آموزان غیر معلول راهی مدرسه می شدند، برابری تا این حد؛ آنهم فقط در اینجا و نه در دیگر موارد؟!
شاید زمان آن رسیده باشد که اصل ۳۰ قانون اساسی( دولت موظف است وسایل آموزش و پرورش رایگان را برای همه ملت …) یک بار دیگر تفسیر شود تا مقصود از ” وسایل آموزش و پرورش رایگان ” مشخص شود که آیا شامل نحوه و کیفیت مدرسه رفتن هم می شود یا خیر و اگر احدی به دلیل هزینه (مادی و معنوی) بالای راهی شدن به مدرسه از ادامه تحصیل بازماند تکلیف این اصل از قانون اساسی چه می شود؟!