جناب آقای دکتر علی عسگری رئیس صداوسیما جمهوری اسلامی ایران
با سلام و تحیات، اینجانب رسول مرادی یکی از کارکنان به اصطلاح حق الزحمه ای صداوسیمای مرکز کرمانشاه در حالی این مطلب را می نویسم که به تازگی مانند تعداد چشمگیر دیگری از همکارانم در حین خدمت به کشور و مردم عزیزم به بیماری کرونا مبتلا شده ام.
نیروی حق الزحمه ای که در صداوسیما و بویژه مرکز کرمانشاه به وفور وجود دارد و بیشتر بار رسانه ملی به دوش آنان است؛ انسان هایی هستند بسیار مظلوم و درعین حال عجیب الخلقه.
این افراد با وجود حداقل ۵ تا حتی نزدیک به ۲۰ سال سابقه کار و کسب تجارب گرانبها، که صدالبته کار گزینش و امور استخدامی آنها سالها قبل یعنی زمانیکه جوان بودند و گرد سپید پیری بر مویشان ننشسته بود انجام شده، هنوز بلاتکلیف اند.
آری این نیروها با حقوق ماهانه حدود یک میلیون تومان (که البته تازگی به این رقم ارتقاء پیدا کرده است) بدون بیمه مناسب و حقوق حداقلی دیگر یک کارمند و یا کارگر ساده، با تمام وجود به کشور و مخاطبان عزیز خدمت می کنند و با افتخار، خود و زندگی خویش را بعنوان سربازان فرهنگی وطن در سخت ترین شرایط وقف ایران اسلامی عزیز و اهداف والای آن کرده و خواهند کرد.
این افراد با همه این بی مهری ها و کم توجهی ها، در این شرایط بسیار سخت اقتصادی که حتی به یک زندگی بسیار عادی و ساده هم دست نیافته اند در هر وضعیت مشکلی از جمله در شرایط بحران کرونا، هیچگاه کم فروشی نکردند تا جاییکه خیلی از همکاران مانند بنده به ویروس کرونا مبتلا شدیم و برای کسی هم مهم نبود. اما می دانیم خدا می بیند و می داند و افتخار می کنیم که در راه خدمتگزاری به این جامعه شهیدپرور از جان و مال خود هزینه کنیم.
رئیس محترم سازمان صداوسیما، ویروس منحوس کرونا ما را آزار می دهد و نمی دانیم که آیا از آن جان سالم به در می بریم یا خیر؟
اما بیشتر و بدتر از ویروس کرونا، ویروس بلاتکلیفی در تبدیل وضعیت و ساماندهی شغلی ما و خانواده های ما را که پاسوز ما شده اند و دم بر نیاورده اند آزار می دهد.
هر بار که بحث ساماندهی نیروهای حق الزحمه ای یا بهتر بگویم نیروهای ناحق الزحمه ای به میان می آید بهانه نداشتن منابع مالی به میان می آید.
آیا این نیروها با این همه خدمات و اخلاص که عمرشان در این کار بسیار حساس و پراسترس که به انواع بیماریها هم مبتلا می شوند صرف خدمت به رسانه ملی و مردم کرده اند لیاقت و استحقاق، اختصاص هزینه ای حداقلی برای ساماندهی شدنشان ندارند و نباید بخشی از بودجه صداوسیما که خیلی اوقات در کارهای غیرواجب خرج می شود برای کار واجب ساماندهی شغلی آنان هزینه شود!
اصلا کجای دنیا چیزی به اسم نیروی حق الزحمه ای با این شکل و شمایل تاسف دار و رقت آور وجود دارد؟!
البته شرایط نیروهای شرکتی، قراردادی، پیمانی و رسمی صداوسیما هم چندان بهتر از ما نیست.
توجه به رفع مشکلات کارکنان رسانه ملی در دنیای امروزی که عصر ارتباطات لقب گرفته و رسانه ها و بویژه صداوسیما در خط مقدم پیکار با دشمنان و نبرد رسانه ای با غولهای رسانه ای دنیاست امری ضروریست.
بر این اساس از ریاست صداوسیمای جمهوری اسلامی و دیگر دستگاههایی که می توانند و می بایست مشکل ساماندهی شغلی نیروهای حق الزحمه ای صداوسیما را رفع کنند درخواست می شود نسبت به درمان این زخم کهنه و بهبود شرایط معیشتی کارکنان خدوم و فرهیخته رسانه ملی اقدام لازم را بصورت عاجل انجام دهند.
بطور قطع هزینه کردن برای رسانه و کارکنان آن نه تنها هزینه نیست و حق اولیه آنان است بلکه سرمایه گذاری بسیار لازم و پرسود برای توسعه و ترقی همه جانبه کشور در بخشهای مختلف است.
و علی الله فی کل الامور توکلی