یکصد روز از زمان انتصاب سردار بهمن امیری مقدم به عنوان استاندار کرمانشاه می گذرد، یکصد روزی که هرچند ممکن است از زاویه نگاه برخی فرصت کمی باشد اما چنانچه از منظر علم مدیریت به آن بپردازیم نه تنها کم نیست که مدت زمان مناسبی برای قضاوت فرد منصوب و توانایی هایش می باشد. چرا که مدیر منتخب طی مدت زمان یاد شده به پشتوانه برنامه های از پیش طراحی شده اش و با استفاده از علم و آگاهی به دست آمده ناشی از مطالعه و مشاوره و نیز استفاده از مدیران توانا و همدلی که بر مناصب مختلف گمارده تا حدودی شرایط را برای تغییر وضع موجود و حرکت به سمت وضعیت مطلوبِ مفروض فراهم نموده است.

اما آنچه از این ۱۰۰ روز زمان مدیریت استاندار برداشت می شود اینکه وی فاقد برنامه اولیه برای هدایت استان به سمت بهبود امور می باشد. شرایط ناامید کننده ای که حتی مدیر ارشد استان را از انتخاب تیم مدیریتی خویش نا توان نشان می دهد بنحوی که اندک تغییرات انجام شده در بدنه مدیریتی استان نیز نه بر اساس اراده استاندار و نه حتی نزدیک به سلیقه ی وی و در جایی خارج از اتاق فکر استانداری صورت می پذیرد!
در هنگامه ای که مدیران و تصمیم گیران استان(آنها که قرار است کرمانشاه را از مسیر انحرافی خارج کرده و بر ریل توسعه قرار بدهند) همان هایی هستند که بودند، و در شرایطی که فضای کلان مدیریتی استان بر همان رویه سابق قرار دارد، جلسات و نشست ها به همان شیوه سابق برگزار می گردد، تعریف و تذکرها، بازدید و افتتاح ها و حتی اهداء ها نیز با همان رویه پیشین می باشد باید گفت که
#در روی همان پاشنه می چرخد و نباید امیدی به تغییر و بهبود امور داشت!