از شعله های سر به فلک کشیده آتش در سال ۹۹ در منطقه حفاظت شده بوزین و مرخیل که ۴ نفر از جوانان رشید استان با تقدیم نفس های خود برای نجات طبیعت از جان گذشتند تا یاری رساندن به حیوانات وحشی آسیب دیده در جهت نجات آنان و ادامه حیات که بگذریم، آبشخورهایی را مشاهده می کنیم که به دستان و همکاری پر توان مردم طبیعت دوست استان و با همیاری محیط بانان خواهیم رسید که در بحران خشکسالی و کم آبی در سال جاری احداث شده و حیات وحش استان را از تأمین آب بی نیاز کرده است.

آفرین بر این همت، بر این حس طبیعت دوستی که بار دیگر مردم دیارم را خاصه تر و با صلابت تر از گذشته نشان داد.

شاید حیات وحش نیز خود این احساس را درک کرده اند که در کنار مردم شهر احساس امنیت می کنند و از صخره های رو به روی شهر هنرنمایی و به حیات می پردازند. احساس غرور می کنم. آری غرور، غرور به همشهری بودن با چنین انسان های فرهیخته ای که حس طبیعت دوستی آنان را با تمام وجود حس می کنم و این را افتخاری بزرگ می پندارم.

اگرچه صدای تپش، نفس نفس زدن، سراب های استانم را بخوبی درک می کنم و مرا اندوهگین می سازد، اما من به پایان این یأس، به امید، امیدها امیدوارم.

به راستی که حال حیات وحش خوب است اما… اما من همچنان امیدوار به شاد بودن آنان می اندیشم

نویسنده: برومند قنبری کارشناس روبط عمومی محیط زیست استان کرمانشاه