المپیک به عنوان بزرگترین گردهم آیی انسان ها از هر قوم، ملت و نژادی را می توان تجلیگاه دوستی و صلح بین انسان ها نامید. بدین ترتیب بزرگ ترین رویداد ورزشی جهان هر چهار سال یک بار انسان ها را از پنج قاره گرد هم می آورد و نگاه ها را از چهار گوشه جهان متوجه محل برگزاری این مسابقات می نماید.
توجه گسترده ای که به این مسابقات و مدال آوران رشته های مختلف حاضر در این رویداد ورزشی می گردد موجب شده تا ورزشکاران از سراسر دنیا برای رسیدن به این آوردگاه و کسب مدال در رقابتی تنگاتنگ با یکدیگر در دستیابی به این مهم از آن به عنوان با ارزش ترین اتفاق دوران ورزشی زندگی خود یاد کنند.
با توجه به اهمیت المپیک در دنیا دولت ها نیز با سرمایه گذاری های کلان و ترسیم برنامه های راهبردی ورزشکاران را در قالب تیم های مختلف ورزشی زیر یک پرچم واحد به این آوردگاه ورزشی روانه می کنند تا مگر از این خان نعمت برای خود بهره ای در حوز های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی نصیب شوند. اینگونه است که می بینیم دولتمردان و سیاستمداران نیز پا به پای مردان ورزش و حتی گاهی جلوتر از آنها به قصه ی المپیک توجه ویژه دارند.
در ایران با توجه به مشکلات اقتصادی مردم و موانع و محدودیت های بین المللی و سیاسی علاوه بر موارد فوق الذکر المپیک بهانه ای است برای دیده شدن و اندکی شادی!
شادی در جامعه ی پر از مشکلات و دغدغه ایران حلقه مفقودی است که به دنبال کوچکترین بهانه ای برای عرض اندام می گردد و چه بهانه ای بهتر و مهم تر از عرصه های ورزش آنهم المپیک؟!
شور و نشاط حاصل از مشاهده پیروزی های قهرمانان المپیکی در جامعه و در میان همه اقشار بویژه جوانان طی روزهای برگزاری مسابقات المپیک در جای جای ایران بر کسی پوشیده نیست این موضوع اما در شهرهایی که خود ورزشکاری در مسابقات داشتند به شکل مضاعفی دیده می شد از جمله شهرستان جویبار و شهر شیراز که دو تن از مدال آوران رشته ورزشی کشتی را پذیرا بودند.
کرمانشاه با انبوه مشکلات ریز و درشت مردمانش، در جایی که کشتی به عنوان ورزش نخستش شناخته می شود انتظار حضور کشتی گیرانی از این دیار در آوردگاه المپیک و ایجاد شور و نشاط ناشی از بردهای کشتی گیران توقع بالایی نیست خصوصا آنکه اگر بدانیم که تاریخ کشتی در ایران با نام دیار پهلوانان کرمانشاه! گره خورده و این دو مفهوم از یکدیگر جدایی ناپذیراند. ازاینرو و علی رغم پیشینه کشتی کرمانشاه و با وجود استعدادهایی که در گذشته و اکنون در کرمانشاه وجود دارد با این پرسش در اذهان مواجه می شویم که چرا از کرمانشاه کشتی گیری در مسابقات المپیک حضور نداشت؟! برای یافتن پاسخ این پرسش به سراغ رئیس هیات کشتی استان رفتیم تا علت را از زبان وی جویا شویم.
محمد حسین محبی نایب قهرمان اسبق کشتی جهان می گوید:

دلایل متعددی را می توان برای این موضوع برشمرد از جمله اینکه باید گفت در استانی مثل مازندران که پایتخت کشتی ایران نامیده می شود همه مردم و مسئولین به این ورزش توجه ویژه دارند و کمک می کنند بنحوی که شاهد هستیم از ده تیم حاضر در مسابقات لیگ ۵ تیم مازندرانی است. محبی با اشاره به گذشته کشتی کرمانشاه و وجود قهرمانانی که برای کشتی گیران جوان الگو بودند افزود: در سال های اخیر کشتی استان فاقد الگو است و کشتی گیران جوان در نبود الگو انگیزه ای برای پیشرفت ندارند!
نفر اول کشتی استان ادامه داد: یکی دیگر از دلایل عدم پیشرفت کشتی کرمانشاه را می توان در فقدان اراده تمرین در کشتی گیران دانست بنحوی که کشتی گیران ما حتی قهرمانان ملی و آنهایی که در سطح کشور مطرح هستند تن به تمرین نمی دهند و تنبلی می کنند. محبی در ادامه با اشاره به معدود کشتی گیرانی که روی تشک و در پایگاه قهرمانی استان به تمرین مشغول هستند می گوید اینها همه داشته های ما در کشتی هستند و جوانان کمتر بمانند گذشته به این رشته ورزشی اقبال نشان می دهند!
فقر کشتی گیر در کرمانشاه آنهم از زبان پیشکسوت این رشته ورزشی زنگ خطری است که برای پر طرفدار ترین رشته ورزشی استان به صدا درآمده و باید دلایل این استقبال کم مورد بررسی و کار کارشناسی قرار بگیرد. اینکه چه بلایی بر سر کشتی کرمانشاه آمده که از خیل عظیم جوانان علاقمند به کشتی رسیده ایم به معدود ورزشکارانی که آنها هم بصورت پراکنده و نا منظم به تمرین می پردازند بنحوی که چراغ کشتی کرمانشاه دیگر آن فروغ سابق را ندارد دغدغه ای است که نتیجه ای جز حضور صفر تعداد کشتی گیر در مهمترین آوردگاه ورزشی جهان دربر داشته و نباید از کنار آن بی تفاوت گذر کرد.
رفع موانع پیشرفت کشتی کرمانشاه و دستیابی به جایگاه واقعی کشتی استان در کشور و حضور پُررنگ قهرمانان کرمانشاهی در مسابقات بزرگی چون المپیک مستلزم ایجاد ساختاری هدفمند و منظم بوده که برنامه محور باشد بنحوی که افراد در این ساختار مستقر شوند و بر اساس نظم حاکم برنامه ها را تا رسیدن به مقصود پیش ببرند. برای رسیدن به این وضعیت ایجاد حس همدلی و گذشت در میان خانواده بزرگ کشتی استان ضرورتی انکار ناپذیر است به شکلی که همه اهالی کشتی اعم از پیشکسوتان، قهرمانان، کارشناسان و مدیران ورزشی در کنار یکدیگر قرار بگیرند.
هرچند بوجود آمدن شرایط فوق تنها از عهده هیات کشتی بر نمی آید اما این هیات به عنوان بالاترین مرجع تصمیم گیری کشتی استان نقش مهمی در بوجود آمدن این شرایط دارد خصوصا آنکه در راس هیات پیشکسوتی قرار دارد با کوله باری از تجربه ملی و بین المللی چه در عرصه ورزشی و چه عرصه مدیریتی؛ پس برای شروع همت و همدلی این خانواده را می طلبد تا مجدد شاهد برافراشته شدن پرچم کشتی کرمانشاه در آوردگاه های بزرگ جهانی باشیم.

با تشکر از رسول صفری مدیر روابط عمومی هیات کشتی استان که زمینه این گفتگو را فراهم نمود.
گزارش از: م . بستار