جانبازان بخشی از همین مردم عادی هستند که با توجه به ناتوانی هایی که در جنگ تحمیلی بر تن و جانشان نشسته برای گذران یک زندگی عادی و رفع نیازهای روزمره خود دست طلب به سوی مسئولین دراز کرده اند!
خواسته این قشر طلب امتیاز ویژه نیست بلکه طلب جایگزین از دست داده هایشان است. هرچند برخی از خواسته های جانبازان تا حدودی برآورده شده اما بخش قابل توجهی از مطالبات این قشر نادیده گرفته می شود. خصوصا اینکه نیازهای این افراد در گذر زمان و متناسب با افزایش سن دچار تغییر می گردد، اما دانش مسئولین برای درک این نیازها به روز نمی شود.
انتظار می رود مدیران و مسئولین نسبت به کمبودها و نیازهای جانبازان دانش خود را به روز کنند تا با درکی درست از شرایط عمومی یک جانباز بتوانند دشواری های ناشی از کمبود های زندگی را برای این افراد کاهش بدهند و رنجی زیاده بر رنج جانبازی، آنها را نیازارد!
برای نمونه می توان از مناسب سازی فضای شهری و بازنشستگی پیش از موعد جانبازان و همسر جانباز به عنوان دو ضرورت و خواسته یاد کرد.

یکی دیگر از مشکلات پیش روی جانبازان ۷۰ درصد که به طور دائم با آن دست به گریبان هستند، نوبت گیری دکتر و نشستن در نوبت است. انتظاری طولانی که همراه با مشکلات تردد به مطب (با توجه به عدم مناسب سازی) همسو با مشکلات جسمی یک جانباز را می آزارد!
این در حالی است که رهبر معظم انقلاب به سبب ناتوانی های جسمی و روحی جانبازان، بارها و بارها مسئولین را سفارش به برطرف کردن دشواری ها و گرفتاری های زندگی این قشر کرده اند. اما متاسفانه مسئولین ذیربط علی رغم بیانات و تاکیدات رهبر و مطالبه گری های جانبازان اقدام درخوری برای رفع این دغدغه ها صورت نمی دهند.

جلال مهدوی نیا
جانباز ۷۰درصد