کیومرث پاشایی یکی از خبرنگاران خوشنام کرمانشاهی است که همزمان با فعالیت های رسانه ای ورزش حرفه ای را هم دنبال می کند. او از میان رشته های مختلف ورزشی دست روی رشته آمادگی جسمانی و ورزش های رکوردی گذاشته است. این ورزشکار حرفه ای و با اخلاق تا کنون رکورد های متعددی را به نام خود ثبت کرده که آخرین آن ثبت رکورد دراز و نشست کشور است.
پاشایی رکورد دراز و نشست کشور را که پیش از این به نام خودش بود طی یک روز و در دو نوبت جابجا کرد که در نوع خود کاری خارق العاده و مثال زدنی است.
کیومرث پاشایی علی رغم بی مهری ها و کم توجهی مسئولین استان با پشتکار فراوان به فعالیت ورزشی خود ادامه می دهد و مصمم به ثبت رکورد هایش در گینس است.
در ادامه گفتگو با رکورددار دراز و نشست ایران را مرور می نماییم.
«بعداز هفت سال صبر، تلاش و پشتکار از خوان هفتم وسخت رکورد عبورکردم و با اقتدار وافتخار رکورد دار ملی شدم»

دوسال پیش در شرایط آمادگی مطلوبی برای حضور در چند رویداد مهم قرار داشتم که اپیدمی کروناِ شروع شد وبدنبال آن تعطیلی ورزش رخ داد.
هرچند فرصتی موقت برای استراحت شد ولی به آرامی وبعد از یکسال تمرینات منحصر به فرد خود را شروع کردم و چند دوره مسابقه مجازی را با کسب مقام تجربه کردم(شبیه پله،آمادگی جسمانی…)
واما خبر بد لغو میزبانی یونیورسیاد(تیرماه سال جاری) در کشورچین بودکه برای سومین بار به تعویق افتاد وتقدیر چنین رقم خورد.
در این شرایط تربیت بدنی وزارت علوم با مدیریت جدیدخود تصمیم به برگزاری المپیاد پانزدهم گرفت که دوباراجرای آن در شهر رشت لغوگردید واین بار دانشگاه تبریز با شهامت ودر بازه زمانی کمتراز دوماه به تاریخ برگزاری المپیاد، میزبانی راپذیرفت.
بعداز دوسال دوری از میادین ورزشی والبته با انجام تمرینات منظم وبرنامه ریزی شده ،بعنوان دانشجوی ورزشکاربرای ثبت یک رویداد جدید به المپیاد پانزدهم اعزام شدم. والبته مسئولیت سرپرستی یکی از تیم های ورزشی دانشگاه رازی رانیزعهده دار بودم.
داشتن انرژی بالقوه ای که برآیند تمرینات فشرده بود،وضعیت روحی خاصی را برایم ایجاد کرده بود تا بتوانم خلاقیت ویژه ای خلق نمایم و استقبال میزبان از برنامه من،شرایط را برای ایجاد نقطه عطف وتاریخ سازی مهیاترنمود.
در اولین روز آغاز مسابقات این دوره
ودر حضور خیل عظیم تماشاچیان خونگرم واخلاق مدارتبریز،دانشجویان عزیز،مسئولین فعال برگزاری المپیاد، ومهمانان ویژه دکتر نصراله زاده رییس دانشگاه تبریز ،دکترعلیدوست مدیرتربیت بدنی وزارت علوم ودکتر داداش پور معاون وزیر علوم تحقیقات وفناوری دریک جو ورزشی و پرانرژی استارت آیتم را زدم.
رکورد قبلم ۹۰ دقیقه بود که در این دوره هدفم رسیدن به زمان ۱۲۰ دقیقه بود.
به لطف خدا باقدرت و غیرت زمان ها وشمارش ها را پشت سر گذاشتم تااینکه مجری اعلام کرد رکورد ۲ ساعت زده شد.
در ادامه پرچم مقدس ایران به من داده شد دورافتخاررا انجام دادم و به شکرانه لطف پرور دگار ودعای دوستان و طرفدارانم زمین ورزشی و پرچم مقدس را بوسیدم ،در این حین اشک شادی و غرور از چشم هایم جاری شد.
باتوجه به دوسال دوری از میدان وانجام تمرینات منظم وعلمی شرایطم به نحوی بود که اعلام کردم به عشق ملت ایران،دانشجویان و مردم ترک زبان تبریزاین توان رادر خود حس می کنم تا حد امکان مدت زمان رکوردم را ارتقا دهم.
مجدد وبا کسب اجازه ازمسئولین وداوراستارت زدم وبدون هیچ مشکلی استقامت ویژه بدنی خود را نشان دادم .
زیر سایه یاد خدا ،نعمت تشویق های مستمر حاضرین در سالن ،آهنگ های مناسب ورزشی که پخش می شد وجو مناسب انرژی مضاعف به من داد ومن را توانمندتر می کرد که بتوانم شگفت ساز شوم.،چون اجرای این آیتم بسیار طاقت فرسا و سنگین است وبا کوچک ترین اشتباه حرکتی در حین اجرا،درگیری عصب عضله ایجاد می شود وبدن دچار اسپاسم حرکتی می شود.
روندکار به نحوی پیش رفت تاحسن ختام مراسم افتتاحیه پانزدهمین المپیاد فرهنگی ورزشی تبریز،خلق شگفتی اجرا وثبت رکوردسخت ونفسگیرآمادگی جسمانی درازونشت در مدت زمان۱۸۰ دقیقه باشد.
این تاریخ سازی در تقویم المپیاد نقطه عطفی شد وبرنامه خاصی در متن المپیادبا مدیریت صحیح میزبان شکل گرفت و باعث گردید معاون وزیر ،رییس دانشگاه تبریز ودیگر مسئولین المپیاد به نزدم بیایند و ضمن تبریک و اعلام خرسندی
قول حمایت ویژه دادند.

با کسب این افتخار بزرگ،دست تمام کسانی را می بوسم که در مسیر پیشرفتم به هر نحوی حمایتم کردند.
ازتربیت بدنی وزارت علوم(دکتر علیدوست و دکتر قاسم نژاد)،رییس دانشگاه تبریز ، معاون فنی المپیاد و مدیرتربیت بدنی دانشگاه میزبان(دکتر نصراله زاده.دکتر امیر ساسان و دکتر خدادادی تشکر می کنم.
از رییس دانشگاه رازی،معاون دانشجویی و مدیر تربیت بدنی این دانشگاه(دکتر احمدی،دکتر مرادی،دکتر عباسیان) بخاطر حمایت های همه جانبه شان قدردانی می کنم.
از پدر ومادرم،مربیانم حاج یزدان فرزایی و دکتر عباسیان سپاسگزاری می کنم.
ودررپایان دست استاد ارجمند وبادرک ودرایت، دکتر محمد پورکیانی حامی همه جانبه وهمیشگی م را می بوسم.
خداوند را بخاطر اعطای موهبت نخبه بودن در ورزش شاکرم.
واما آنچه بعد از دوسال تلاش
وپشتکار ،تحمل سختی در تمرینات،تقبل هزینه های ورزش حرفه ای برای من ورزشکار باقی ماند،یک نشان زرین المپیاد،یک نماد فرهنگی دانشگاه تبریز ولوح ثبت رکورد بود
که به ویترین افتخاراتم اضافه شد.
پله پله طی این هفت سال تمرین کردم،سختی کشیدم،بی مهری دیدم،امابدون توقع و فقط با صبرتلاش کردم وبا پشتکاردرسال جدید وقرن نو از خوان هفتم سخت رکورد عبور کردم وباعنوان ورزشکار ملی تاریخ ساز شدم.این افتخار متعلق به ملت ایران است وخداوند بی همتا به من افتخاروتوان اجرای آن راداده است.امیدوارم از این بعد
حامی ویژه داشته باشم تا بتوانم این افتخار ماندگاررا درکتاب گینس ثبت نمایم.