با وجود اینکه لغت «میگرن» معمولا برای هر سردرد شدیدی استفاده می‌شود،‌ سردرد میگرنی نتیجه تغییرات فیزیولوژیک خاصی است که درون مغز اتفاق می‌افتد و منجر به درد مشخصی شده و با علائم خاصی همراه می‌شود. سردردهای میگرنی اغلب به شکل درد ضربان‌دار توصیف می‌شوند که معمولا یکطرفه هستند گرچه ممکن است افراد میگرن را […]

با وجود اینکه لغت «میگرن» معمولا برای هر سردرد شدیدی استفاده می‌شود،‌ سردرد میگرنی نتیجه تغییرات فیزیولوژیک خاصی است که درون مغز اتفاق می‌افتد و منجر به درد مشخصی شده و با علائم خاصی همراه می‌شود. سردردهای میگرنی اغلب به شکل درد ضربان‌دار توصیف می‌شوند که معمولا یکطرفه هستند گرچه ممکن است افراد میگرن را به شکل دوطرفه نیز احساس کند.
علائم و نشانه‌های معمول سردرد میگرن عبارت از سردردی که اغلب به شکل مبهم ایجاد می‌شود و به شکل ضربان‌دار تبدیل می‌شود، اغلب با فعالیت بدنی بدتر می‌شود و ممکن است از یک طرف سر به طرف دیگر منتقل شود، ممکن است در قسمت جلوی سر باشد یا تمام سر را دربرگیرد، حساسیت به نور، صدا و بو، تهوع و استفراغ و دل‌درد، از دست دادن اشتها، رنگ‌پریدگی، خستگی، سرگیجه، تاری دید، اسهال، احساس سرما یا گرمای زیاد و به ندرت تب هستند. در کودکان رنگ‌پریدگی، سرگیجه، تاری دید، تب و احساس ناراحتی در شکم شایع‌تر و علائم گوارشی نظیر تهوع و استفراغ کمتر دیده می‌شود. اغلب سردردهای میگرنی حدود ۴ ساعت باقی‌می‌مانند اما انواع شدید آن ممکن است تا بیش از ۳ روز نیز بیمار را درگیر کنند. تعداد دفعات سردرد در ماه برای افراد مختلف متفاوت است اما اغلب بین دو تا چهار حمله در ماه را تجربه می‌کنند. برخی افراد ممکن است سردرد میگرنی را هر چند روز یک بار تجربه کنند و درحالی‌که برخی دیگر در سال یک یا دوبار دچار سردرد میگرنی می‌شوند.
دو نوع سردرد میگرنی وجود دارد:
میگرن با اورا (میگرن کلاسیک): اورا به علائم منحصربه‌فردی می‌گویند که بیمار پیش از شروع سردرد احساس می‌کند. اورا ممکن است ۱ ساعت پیش از درد شروع شود و بین ۱۵ دقیقه تا ۱ ساعت به‌طول بیانجامد. اوراهای بینایی شامل نقاط یا نورهای روشن،‌نقاط تیره، تاری دید، از دست دادن بینایی موقت و خطوط موج‌دار می‌شود. سایر اوراها بقیه حواس را درگیر می‌کنند. حتی ممکن است فرد تنها «احساس سرخوشی» داشته باشد و قادر به توصیف احساسش نباشد. احساس زنگ زدن در گوش یا تغییرات بویایی (بوهای غیرعادی) یا چشایی و یا لامسه نیز می‌توانند اورا باشند.
نوع دوم میگرن بدون اورا است که شایع‌تر است، در این نوع ممکن است ساعت‌ها پیش از شروع سردرد فرد اضطراب، افسردگی یا خستگی بسیار زیاد را تجربه کند.
آیا میگرن نشانه ای از ویروس کروناست؟

همانطور که مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریها (CDC) اعلام کرده علائم شایع مختص کووید ۱۹ می توانند ۲ تا ۱۴ روز پس از قرار گرفتن در معرض ویروس کرونا ظاهر شوند و شامل تب ، سرفه خشک و تنگی نفس میباشند.

بسیاری دیگر خستگی را همراه با علائمی مشابه علائم سایر بیماری های تنفسی تجربه می کنند :

گلو درد
خلط
آبریزش بینی
گرفتگی بینی
درد و لرز را در مورد افراد مبتلا به کرونا منتشر کرد که در آن علائمی را که
سردرد یک اصطلاح گسترده است که ممکن است شامل سردردهای میگرنی باشد. بنابراین ، ممکن است که میگرن علامت کرونا باشد.
با این حال ، علائم دیگر شایع تر هستند و فرد مبتلا به کووید ۱۹ احتمالاً چندین علائم مختلف را تجربه خواهد کرد.فرد باید همیشه در جستجوی علائم دیگر عفونت باشد و در صورت بروز علائم دیگر با پزشک تماس بگیرد.
هر فردی که علائم هشدار دهنده اضطراری زیر را تجربه می کند ، باید به دنبال کمک پزشکی فوری باشد :
درد یا فشار دائم بر قفسه سینه
اختلال در تنفس
گیجی
اختلال در هوشیاری
تغییرات نگران کننده در رنگ پوست مثلا کبود شدن لب ها یا صورت
افراد مبتلا به کووید ۱۹ که میگرن را تجربه می کنند نیز به درمان نیاز دارند.
کسانی که میگرن را تجربه می کنند اما علائم دیگری ندارند باید فاصله اجتماعی را حفظ کنند و باید به هر نوع درمان مورد نیاز دسترسی داشته باشند.
اگر افراد سابقه درمان میگرن را داشته باشند ، ممکن است دسترسی آنها از طریق تماس تلفنی یا ویزیت مجازی با پزشک یا داروخانه برای تجویز مجدد داروهای مورد نیاز برای درمان ساده تر باشد.
افرادی که سردردهای جدیدی از جمله سردردهای میگرنی را تجربه می کنند ، باید قدم هایی در جهت درمان خود بردارند ، مثلا داروهای تسکین دهنده درد بدون نسخه را امتحان کنند. نوشیدن فراوان آب و خواب کافی می تواند به کاهش علائم کمک کند.
هر فردی که علائم کرونا را تجربه می کند باید در خانه بماند و با پزشک خود تماس بگیرد تا در مورد گزینه های درمانی خود صحبت کند. بیشتر موارد نسبتاً خفیف هستند و نیازی به درمان تخصصی در بیمارستان ندارند. افرادی که علائم شدیدی را تجربه می کنند باید به دنبال مراقبت های پزشکی فوری باشند
یادداشتی از: دکتر بهزاد ابراهیمی فوق تخصص درد