« باید بدانیم بد و سیاه معرفی کردن کرمانشاه ظلم به استان است!»
جمله ای به ظاهر درست اما با مقصود و نیتی غلط منتسب به استاندار فعلی کرمانشاه و در قالب هایی متفاوت اما با همین مضمون از استاندار پیشین و برخی دیگر از مسئولین استانی را بارها از تریبون های مختلف شنیده و خوانده ایم!
هرچند دیدن بخش های مثبت یا همان نیمه پُر لیوان و انعکاس آن می تواند تاثیر روانی مثبتی بر افکار عمومی داشته باشد اما ربط دادن علت اصلی عقب ماندگی های استان در شاخص های گوناگون به انعکاس مشکلات و کمبودهای مطالبه گرایانه با متهم کردن رسانه ها و فعالین سیاسی، اجتماعی به فراری دادن سرماایه گذاران سفسطه ای بی بنیان و آدرس غلط دادن است!
اینکه نقدهای عموما دلسوزانه و بعضا مغرضانه رسانه ها و پرداختن به مشکلات استان عامل فرار سرمایه گذاران و در نتیجه وضعیت نا امید کننده کنونی استان است و یا عملکرد و رفتار مسئولین؟؛ با دو مثال از میان نمونه های فراوان می تواند در حقانیت هر یک از طرفینِ مدعی(مسئولین) و متهم(رسانه ها) حُکم بر قضاوت درست بدهد:
دو خبر منفی که به سرعت در کشور و جهان بازتاب یافت و جلوه ای بد از کرمانشاه را تا ساعت ها و روزها در صدر اخبار دنیا قرار داد!
یکی توصیف و تحلیلی عجیب از گروه ۱+۵ در مذاکرات هسته ای اعضای دائم شورای امنیت و آلمان با ایران از سوی بهمن امیری مقدم استاندار کرمانشاه که نشان از ناآگاهی ایشان از ماهیت این گروه داشت!
دیگری تصمیم به برکناری و عزل چند تن از مدیران و مسئولین بخش های زیر مجموعه #دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه از سوی قباد محمدی رئیس دانشگاه آنهم به دلیل مدعو بودن در یک جشن فارغ التحصیلی دانشجوییِ شخصی( قضاوت و اظهار نظر در خصوص این برنامه باشد برای فرصتی دیگر) که حکایت از برخوردهای سیاسی و دستوری با اساتید، مدیران و نخبگان علمی استان دارد!

با این دو مثال دم دستی این پرسش مطرح می گردد که:
چه کسی باعث بد و سیاه معرفی کردن کرمانشاه و در نتیجه فرار سرمایه گذاران (افزایش بیکاری، فقر و… به عنوان پیامدهای آن) از استان می شود؛ ما #رسانه ها یا شما #مسئولین؟!