کرمانشاه؛ این روزها شرایطی را از سر می گذراند که شاید تا کنون مشابه آنرا تجربه نکرده باشد‌.
شهری که طی سالیان از کمبودها و نبودهای فراوانی در بخش های گوناگون رنج و عذاب کشیده و زیر سایه مدیریت ناکارآمد بسیاری از خواسته ها، مطالبات و بایدهای زندگی شهری مردمانش سرکوب گردیده، هم اینک درهای خوشبختی را بر روی خود باز شده می بیند!
به نحوی که وعده های رنگارنگی همچون کاهش نرخ بیکار ی و ایجاد اشتغال، دیجیتالی کردن اشتغال، ساماندهی قره سو، ساخت شهربازی متفاوت، ساماندهی مغازه های ضایعاتی، جمع آوری متکدیان و معتادین متجاهر، برپایی میادین میوه و تره بار در نقاط مختلف شهر، تبدیل نمودن استان به قطب گردشگری و البته قطب های دیگر و موارد دیگری چون انتقال زندان مرکزی استان به مکانی خارج از محدوده شهر، انتقال میدان بار، و یا طرح انتقال دیزل آباد از سوی مسئولین، شهری رویایی را در اذهان به تصویر می کشد!
وعده هایی که هرچند خواسته ی شهروندان بوده و شاید مطلوب نظر مسئولین هم باشد اما مطرح کردن یکباره آنها ولو به نیت امید آفرینی آنهم با شرایط کنونی استان و کمبود منابع و محدودیت ها نتیجه ای عکس در بر خواهد داشت و موجب ناامیدی، بی اعتمادی و حتی بدبینی مردم می گردد!
به قول آن مَثَل معروف که می گوید « دو صد گفته چون نیم کردار نیست» بهتر آن است که مسئولین محترم اگر قصد و توانی برای انجام کار دارند و می خواهند کرمانشاه را از شرایط کنونی به سمت وضعیت مطلوب پیش ببرند فارغ از ادعاهای کذایی و به دور از جار و جنجال تبلیغاتی با مطالعه و تحقیق هر بار انرژی و منابع خود را صرف اجرای یک پروژه نمایند تا دلخوشی مردم در حد رویا باقی نماند!