با مطرح شدن مجدد پروژه احداث تله‌کابین در تاق‌بستان ـ یکی از کهن‌ترین و باارزش‌ترین نقاط تاریخی نه تنها کرمانشاه، بلکه ایران و جهان ـ بار دیگر موجی از واکنش‌ها و دغدغه‌ها در میان کارشناسان، فعالان فرهنگی و دلسوزان این سرزمین برانگیخته شده است.

اما آنچه شاید کمتر به آن توجه شده و حتی از خود سازه تله‌کابین نیز اهمیت بیشتری دارد، مسأله زیرساخت‌هایی است که ناگزیر در پی اجرای این پروژه و برای رفاه و تفریح گردشگران ایجاد خواهد شد. زیرساخت‌هایی نظیر رستوران‌ها، مراکز اقامتی، شهربازی و سایر امکانات که به‌ویژه در بخش بالادست منطقه، موسوم به دشت کاهو، توسعه خواهند یافت.

اگرچه این امکانات بخشی از توجیه اقتصادی پروژه تلقی می‌شوند، اما در عین حال می‌توانند تهدیدی جدی برای منظر فرهنگی و اصالت تاریخی محوطه تاق‌بستان در هر دو بخش بالا و پایین‌دست باشند. غفلت از این ملاحظه مهم، می‌تواند پیامدهایی جبران‌ناپذیر برای یکی از گنجینه‌های میراث فرهنگی کشور به همراه داشته باشد.

در فردای اجرای این طرح، مسئولان شهر با یک دوگانه حساس مواجه خواهند شد:
آیا باید به سرمایه‌گذاران و فعالان اقتصادی که با امید و انگیزه وارد پروژه شده‌اند، اجازه فعالیت گسترده بدهند؟ یا باید مصالح تاریخی، فرهنگی و معنوی سرزمینی را پاس بدارند که میراث‌دار هویتی چند هزار ساله است؟

پاسخ به این پرسش، آینده تاق‌بستان و نگاه ما به مفهوم توسعه پایدار را رقم خواهد زد.