برخی کارشناسان ورزشی بر این عقیده اند که کُشتی در ایران و جهان روبه افول است و اگر پافشاری ایران، آمریکا، روسیه و یکی دو کشور دیگر نباشد حتی امکان حذف آن از المپیک هم دور از ذهن نیست!
این عده محدود شدن قهرمانان کُشتی کشور به استان مازندران و یکی دو استان دیگر در ایران را گواهی بر این ادعا می دانند.
حتی اگر فرض را بر صحت این ادعا بدانیم و آسمان کُشتی ایران را رو به غروب تصور کنیم اما باز هم نمی توانیم از تاریخچه ی پُر افتخار این رشته ورزشی و نام آورانی که هر یک برگ زرینی از دفتر ورزش این مرز و بوم هستند به راحتی عبور کنیم!
پس ورزش کُشتی برای ما ایرانیان حتی در حالت خاک هم باعث افتخار و غرور است!
به تاسی از دیدگاه فوق نمی توان و نمی باید بی تفاوت از کنار نام بزرگان این رشته ورزشی در کرمانشاه عبور کرد.
سلسله اتفاقاتی که با دخالت فدراسیون منجر به عزل رئیس هیات کُشتی استان و انتخاب سرپرستی از میان اعضای شورای شهر کرمانشاه گردید آنهم در حالی که برادران محبی (جدای از عملکرد مدیریتی شان در راس هیات کُشتی) شناسنامه کُشتی کرمانشاه و از نام آوران این رشته ورزشی در استان محسوب می شوند خوشایند هیچ کرمانشاهی دلسوزی نبود.

اینکه صحنه گردان پس و پیش پرده این بازی چه کسانی بودند و مُهر کدام صاحب منصبی پای نسخه ی نوشته شده برای کُشتی کرمانشاه آمده از مسئولیت مدیرکل ورزش و جوانان (ولو آنکه منکر هرگونه دخالتی در این ماجرا باشد) نخواهد کاست.
همچنین از عضو ماجراجوی شورای شهری که از اجماع بر سر تصمیمات مهمی که منافع و مصالح عمومی را در پی دارد عاجزند، چه توقعی می توان داشت که بتواند با ایجاد اتحاد و همدلی زمینه پیشرفت کُشتی را در استان فراهم نماید!
لذا به آقایان حاتمی و ملکی تذکر و تاکید می شود که هرگونه پیامد ناخوشایندی برای کُشتی استان به نام آنها نوشته خواهد شد و باید به جامعه ورزش خصوصا خانواده کُشتی پاسخگو باشند!