سرزمین زیبا و تاریخی هورامانات واقع در غرب ایران حدفاصل استان های کردستان و کرمانشاه و همسایه بخش کورد نشین عراق می باشد.
این منطقه کوهستانی با چشمه ها و رودهای خروشان، خواستگاه مردمانی است با فرهنگ و تاریخچه ای غنی که به سختکوشی و مهربانی شهره اند.
این سرزمین در عبور ایران از حوادث گوناگون تا دستیابی به آسایش سهمی غیر از حادثه و سختی بدست نیاورده است.
در هر برحه ای دولتمردان به راه کیمیاگری و بمنظور توسعه نسخه ای تجویز کرده اند و رفته اند! نسخه هایی به ظاهر شفابخش اما در واقع ویرانگر یا لااقل خنثی، که نه تنها آسایش را برای مردمان این دیار به ارمغان نیاورده که آنها را بعضا از جاده توسعه نیز دور نموده است.
یکی از این نسخه ها که در سالهای اخیر برآن تاکید شده و اتفاقا مورد حمایت مسئولین ارشد استان اعم از اجرایی و نمایندگان پارلمان نیز قرار گرفته و از سوی اهل فهم و دانش، رسانه ها و نیز مردم بومی مورد تایید قرار گرفته؛ توسعه گردشگری است.(در اهمیت صنعت گردشگری و نقش آن در توسعه شکی نیست و این دیدگاه با انچه که امد منافاتی ندارد، سخن چیز دیگری است)
این نسخه انشاء شده که به سکوی ترقی عده ای و سنگر ناکارآمدی عده ی دیگر مبدل شده بدون توجه به زیرساخت های ضروری نرم افزاری و سخت افزاری و کم محل به آسیب های وارده به فرهنگ غنی مردم منطقه و محیط زیست تبدیل به دلخوشی مردم محلی شده تا مگر روزی توسعه پایدار را به آغوش کشند و روی آسایش و آرامش را یکجا ببینند!!
اما واقعیت امر چیز دیگری است..

هورامانات بیش از هرچیز به راههای مواصلاتی ایمن و آسان برای دسترسی بخش های مختلف با یکدیگر و استان های همجوار و نیز ارتباط با کشور عراق نیاز دارد.ارتباطاتی که در قالب تجارت ریشه در تاریخ این سرزمین داشته و مردمانی که برای امرار معاش و دستیابی به توسعه نیازمند برقراری ارتباط با مرزنشینان عراقی هستند و چه کمکی بهتر از آزادسازی مرز مشترک هورامانات با عراق و برداشتن ملاحظات امنیتی از منطقه!
ضرورت دیگری که با توجه به پتانسیل های موجود نیازمند توجه می باشد، ایجاد یک مرکز تحقیقات علمی و دانشگاهی بین المللی در زمینه گونه های گیاهی است که می تواند در برقراری تبادلات علمی و فرهنگی با دنیای خارج و رسیدن به توسعه پایدار لااقل در بلند مدت به کمک آید.
م. بستار