استان کرمانشاه از دیرباز به دلیل شرایط مساعد جغرافیایی و رونق دامداری و همچنین دسترسی ساده به مواد اولیه (پشم) مهد تمدن صنایع دستی ایران بوده است.
نمد یکی از زیر انداز های اصیل استان کرمانشاه است که جزء صنایع دستی چند هزار ساله محسوب می شود. در گذشته ۵۰ کارگاه نمدمالی در کرمانشاه فعالیت داشته، اما در حال حاضر تنها یکی دوتا کارگاه در کرمانشاه باقی مانده است. آیا این نشانه بی مهری مسئولین میراث فرهنگی و صنایع دستی استان نسبت به این هنر ارزشمند نیست؟ چرا باید چراغ چنین هنری با قدمت چند هزار ساله در کرمانشاه خاموش شود. آیا بعد از این چند استادی که در این زمینه کار می‌کنند این هنر ماندگار می‌ماند؟ اخیراً گزارشی را از تنها کارگاه نمدمالی باقی مانده استاد نجفیان در فضای مجازی دیدم که توجه ام را به این موضوع جلب کرد. استاد نجفیان یکی از نمدمالان استان کرمانشاه است که موفق به نوآوری در تولید نمد برای «محافظ توربین کشتی ها» شناخته شده است‌ و برای دوربین برخی از کشتی های شرکت های کشتیرانی در کشور محافظ توربین تولید می کند، محافظ هایی که با نمونه خارجی آن قابل قیاس نیست و عمری چند برابر محافظ توربین های وارداتی دارد. اما متاسفانه به دلیل عدم حمایت و تسهیل گری در این امر مورد بی مهری قرار گرفته است.
نبود کارگاه های مناسب برای تدریس و آموزش این هنر اصیل برای حفظ آثار ملموس نمدمالی و محصولات نمدی یکی از مشکلات این صنعت است که آن را رو به خاموشی می کشاند. چنین کارگاههای صنایع دستی خود یک موزه جذاب برای گردشگری و جذب توریست است اما متاسفانه دو سه کارگاه باقی‌مانده در استان شرایط محیطی خوبی ندارند و به دلیل عدم حمایت و پشتیبانی مسئولین به صاحبان این مشاغل، فضای کارگاه مانع جذب توریست می شود چرا که می توان با دادن تسهیلات به استادان این صنعت و دعوت آنها برای بهتر شدن کار و ایجاد فضای مناسب برای کارگاه در محله های قدیمی بازار کرمانشاه، جاذبه ایجاد کرد و در حفظ و نگهداری این میراث و جذب توریست و فروش این محصولات زیبا و ماندگار تلاش کرد .
یادداشتی از: س. زارعی