“امنیت” یکی از مهمترین و ضروری ترین نیازهای انسان می باشد تا آنجا که روی آوردن انسان ها به زندگی جمعی را می توان پاسخگویی به این نیاز تلقی نمود. درواقع برخلاف نیازهای دیگر که انسان ها به تنهایی و یا در گروه ها و دسته های کوچک نیز توانایی رفع آنها را داشتند تامین امنیت بدون گردهم آمدن و بوجود آوردن شهرها ممکن نبود.
در مفهوم امروزی امنیت گستره ای وسیع از نیازهای روحی، جسمی، عاطفی را شامل می شود که تامین مجموع آنها اهمیت دادن به تمامیت وجودی انسان و حفظ حرمت او محسوب می گردد. از اینرو بی اهمیتی به انسان و نیازهایش بر دامنه نا امنی ها می افزاید درست بمانند آنچه که این روزها در سطح استان شاهد هستیم. خشونت عریانی که در قالب اسلحه کشی، نزاع دسته جمعی، سرقت … در جامعه فراوان شده و صدای اعتراض مردم و فعالین اجتماعی را هم درآورده، برآمده از همان بی اهمیتی به نیازهای گوناگون شهروندان است لذا صرف مقصر جلوه دادن یک یا دو دستگاه بدون درنظر گرفتن وظایف و مسئولیت های سایر نهادها به بیراهه رفتن است!
بر این اساس نا امنی بوجود آمده حاصل کم کاری و ناکارآمدی مجموعه مدیریتی استان در بخش های فرهنگی، اجتماعی ،اقتصادی و قضایی، انتظامی است لذا نمی توان همه مشکلات را به پای سیستم قضایی و پلیس استان نوشت ضمن آنکه نباید از ضعف این دو نهاد در کنترل جرایم و ایجاد امنیت بی تفاوت بگذریم؛ آنجا که طولانی شدن روند رسیدگی به پرونده ها در راهروهای دادگاه و یا کلانتری ها، اطلاع رسانی محدود و فیلتر شده در خصوص دستگیری و مجازات مجرمین، حضور با تاخیر پلیس در صحنه جرم و… عوامل موثری در ایجاد و گسترش نا امنی در جامعه هستند.