کرمانشاه که در دو مقطع مرتبت با جنگ 8 ساله؛ یکی سال های جنگ تحمیلی و دیگری دوران بازسازی پس از جنگ که شاهد فاصله معنی داری در ارائه خدمات میان مرکز استان و شهرهای جنگ زده مرزی بودیم با جمعیت انبوه مهاجر مواجه شد تا بیش از ظرفیت های خود و پیش از بوجود آمدن زیر ساخت های لازم بر وسعتش افزوده شود.
این رشد ناموزون، بی قواره و بی برنامه سرمنشاء مشکلات عدیده ای شد تا کرمانشاه خارج نشده از پیامدهای جنگ، وارد چالش های جدی و بزرگ دیگری شود که تا هنوز هم ادامه دارد!
یکی از تبعات گسترش شهر استقرار مراکز دولتی و عمومی ضروری و خدمات رسانی همچون زندان دیزل آباد، میدان بار، سیلو، پالایشگاه، تعمیرگاه های ماشین سنگین مستقر در دیزل آباد و… که تا پیش از این و قبل از گسترش شهر در حاشیه قرار داشتند، در دل شهر است.
همجواری این مراکز با آن حجم از مراجعه افراد و خودروها با خانه و زندگی شهروندان مشکلات عدیده ترافیکی و اجتماعی را سبب شده تا معضلات کرمانشاه به گره ای ناگشودنی تبدیل شود.
قطعا هرگونه چاره اندیشی به منظوربهبود شرایط زندگی شهروندان کرمانشاهی بدون تصمیم گیری برای جابجایی این مراکز و اماکن بی فایده خواهد بود چرا که وجود این مراکز در مناطق مسکونی حجم عظیمی از مشکلات غیر قابل حل را برای مسئولین و مدیریت شهری به وجود آورده است.
مگر می توان ترافیک سنگین شهر را با ممانعت از تردد خودروهای سنگین از داخل شهر تا حدودی حل نمود درحالی که میدان بار، پالایشگاه، سیلو و تعمیرگاه ها در داخل شهر قرار دارند؟!
پرداختن به امور فرهنگی و اجتماعی شهر و اختصاص فضاهای مناسب به این مهم(درحالی که با کمبود زمین شهری مواجه هستیم) وقتی زندان بیخ گوش شهروندان قرار دارد چگونه میسر است؟!
حالا که مدیر ارشد استان به این تشخیص درست رسیده که زندان دیزل آباد بایستی جابجا شود، پیشنهاد می گردد پروژه جابجایی زندان و سایر مراکز مزاحم داخل شهر به کمیته ای تخصصی متشکل از کارشناسان و صاحبنظران واگذار شود تا با انجام کارهای مطالعاتی و بررسی راهکارهای ممکن زمینه را برای این جابجایی ها در کمترین زمان ممکن و با هزینه های تحملیلی حداقلی فراهم نماید.