یکی از نیازهای ضروری جانبازان قطع نخاع ویلچر برقی است که این مطالبه را چندی پیش در قالب یادداشتی که در روزنامه وزین باختر به چاپ رسید مطرح نمودم تا اینکه مسوولین بنیاد شهید استان با تاخیری طولانی و پس از چند سال به این نتیجه رسیدند و نهایتا شاهد تهیه و در اختیار قرار […]

یکی از نیازهای ضروری جانبازان قطع نخاع ویلچر برقی است که این مطالبه را چندی پیش در قالب یادداشتی که در روزنامه وزین باختر به چاپ رسید مطرح نمودم تا اینکه مسوولین بنیاد شهید استان با تاخیری طولانی و پس از چند سال به این نتیجه رسیدند و نهایتا شاهد تهیه و در اختیار قرار دادن تعداد ۵۲ ویلچر برقی جهت جانبازان قطع نخاعی از سوی بنیاد بودیم.
از طرفی جانبازان بدلیل وَضعیت خاص جسمانی معمولا بصورت پیش بینی نشده دچار بیماری های خاص شده و نیاز به درمان به موقع دارند این درحالی است که مراجعه ی به مطب های خصوصی با توجه به نوبت دهی های طولانی و بعضا چند ماهه سلامتی آنها را به مخاطره می اندازد، به علاوه اینکه اکثر مطب ها،کلینیک های رادیولوژی، آزمایشگاه ها و داروخانه های سطح شهرفاقد امکانات سخت افزاری و نرم افزاری لازم برای سرویس دهی مناسب و دسترسی آسان برای این قشر می باشد. با وجود آنکه سالهای طولانی از تشکیل بنیاد شهید و امور ایثارگران می گذرد وساختمان های زیادی تحت عناوین مختلف توسط بنیاد ساخته شده و بعضا به بخش خصوصی واگذار گردیده اما هنوز یک درمانگاه یا بیمارستان ویژه برای جانبازان ساخته نشده تا با سرویس دهی بهنگام و مناسب گوشه ای از آلام این افراد را کاهش بدهد.
ازاینرو و با توجه به شرایط ذکر شده انتظار می رود متولیان امور جانبازان نسبت به احداث بیمارستانی ویژه جانبازان با تمامی امکانات و تخصص ها اقدام نمایند تا ضمن کاسته شدن از درد و رنج روزمره این قشر و ارائه ی خدمات تخصصی، درمانی حیثیت و جایگاه جانبازان و خانواده هایشان نیز حفظ گردد.

تشکیلات عریض و طویل بنیاد برای رفع احتیاجات ایثارگران و پاسخگویی به خواسته های آنها تشکیل گردیده که اگر به موقع نیازهای متقاضیان برآورده نشود نه تنها خدمات ارائه شده که اساسا موجودیت این سازمان نیز زیر سوال می رود.
اینکه تشکیلاتی وسیع با تعداد فراوان خودرو، ساختمان اداری، تجهیزات مصرفی و غیر مصرفی با هزینه های توسعه و نگهداری بالا و پرسنل متعددی که ماه به ماه حقوق، پاداش و اضافه کار خود را دریافت می نمایند، فرسنگ ها با ماهیت اصلی بنیاد « تلاش برای ارتقاء مادی و معنوی خانواده ایثارگران» فاصله دارد.
لذا از برادرانی که بر کرسی تصمیم گیری بنیاد تکیه داده اند می خواهم تا پیش از آنکه کارد به استخوان برسد مرهمی باشند بر زخم های این قشر نه آنکه پس از تحمل سال ها درد و رنج و زمانی که فریادها سربه فلک کشید و زمانی که کار از کار گذشته بمانند مثل معروف« نوشدارو پس از مرگ سهراب» به دادشان برسند.
پس مراقب باشید و هوشیار که با تعلل در انجام وظایف و کوتاهی در ارائه خدمات خدایی ناکرده موجبات فروپاشی شان جانبازان و برباد رفتن حیثیت نظام مقدس جمهوری اسلامی را فراهم نیاورید.

جلال مهدوی نیا
جانباز ۷۰ درصد جنگ تحمیلی