برخی از صاحبنظران حُکمرانی را علم اداره جامعه دانسته و آنرا مستقل و حتی بی نیاز از سایر علوم می دانند. در این چارچوب سیاستمداران بی پروا به تاخت و تاز در عرصه مدیریتی جامعه پرداخته و بی توجه به صاحبان علم و کرسی در دانشگاه ها تصمیمات مهمی برای رفع مشکلات جامعه و رسیدن به شرایط مطلوب می گیرند.