یکی از ابتدایی ترین و اساسی ترین نیازهای انسان داشتن سرپناه یا همان مسکن است. در کشور ما با وجود وسعت فراوان سرزمینی و امکانات مرتبط با حوزه مسکن، متاسفانه به علت های مختلف از جمله سیاست گذاری های اشتباه، برای افراد مستاجر و بویژه جوانان، داشتن مسکن به یک رویای دست نیافتنی تبدیل شده است بطوریکه این نیاز اولیه از یک کالای مصرفی به یک کالای فوق اشرافی تبدیل شده است.