سلسله وقایع و اتفاقاتی که پس از درگذشت بحث برانگیز مرحومه مهسا امینی به هنگام دستگیری توسط پلیس امنیت اخلاقی تهران در سراسر کشور رُخ داد را از هر زاویه ای که بنگریم و به هر شکلی تفسیر کنیم نمی توان این واقعیت را که اکثریت جامعه ی ایران بویژه نسل جوان از وضعیت موجود ناراضی هستند نادیده گرفت!
اینکه مطالبات جامعه چه هست و مردم چه می خواهند مستلزم بحث های کارشناسی و یافتن راه حل های کارآمد به منظور اغنای افکار عمومی از سوی حاکمیت است. قدر مسلم شیوه درپیش گرفته شده ی کنونی و استفاده از قوه ی قهریه روش نا موفق و امتحان پس داده ای است که نه تنها گره ای را باز نمی کند که بر مشکلات موجود خواهد افزود.
حتی اگر فرض را بر کنترل اوضاع و خاموش نمودن صدای اعتراضات بگیریم محتمل ترین نتیجه ای که عاید حاکمیت خواهد شد جامعه ای مملو از انسان های افسرده، سرخورده و ناکام خواهد بود.
اگر بپذیریم که حکومت ها برای پیشبرد برنامه های توسعه محور خود مستلزم تکیه بر منابع ثروت و قدرت جامعه هستند و اگر باور داشته باشیم که انسان ها اولین و مهمترین سرمایه یک جامعه شناخته می شوند در نتیجه اذعان خواهیم داشت که جامعه ی تشکیل یافته از انسان های سرخورده نه تنها سرمایه نیست بلکه مانعی بزرگ برای پیشرفت است لذا حاکمیت چاره ای جز تن دادن به تغییرات مد نظر عموم و ایجاد اصلاحات در ساختارهای فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی کشور ندارد؛ در پیش گرفتن هر راهی غیر از این از سوی حاکمیت سرمایه گذاری با دستان خالی تلقی خواهد شد!