یک سیستم از اجزا و عناصری تشکیل شده است که در تعامل با یکدیگر، هدفی مشترک را دنبال می‌کنند. با این حال، هر سیستمی در مسیر حرکت خود ممکن است با انحراف‌ها و ناهنجاری‌هایی مواجه شود. برای حفظ پایداری و بهبود عملکرد، سیستم نیاز دارد که داده‌ها را جمع‌آوری و تحلیل کند تا مشکلات، نقاط ضعف و اختلالات را شناسایی و اصلاح نماید.

اما در این میان، برخی عناصر سیستم با انگیزه‌های مختلف، اطلاعات را تحریف کرده و بازخوردهای گزینشی ارائه می‌دهند. این اقدام که معمولاً با هدف بزرگ‌نمایی دستاوردها انجام می‌شود، مدیران را با تصویری نادرست از واقعیت مواجه می‌سازد. در نتیجه، آن‌ها دچار خطای محاسباتی شده و تصمیمات نادرستی اتخاذ می‌کنند.

در چنین شرایطی، مدیران به اشتباه تصور می‌کنند که سیستم در وضعیت مطلوبی قرار دارد، در حالی که ناهنجاری‌ها از دید آن‌ها پنهان می‌ماند. این روند، سیستم را به سمت بحران و فروپاشی سوق می‌دهد. جالب آنکه، با وخیم‌تر شدن شرایط، انتقادها متوجه مدیر شده و او به‌عنوان فردی ناکارآمد معرفی می‌شود.

ناکارآمدی و شکست مدیر، هرچند که به تضعیف کل سیستم منجر می‌شود، اما در کوتاه‌مدت ممکن است منافع محدودی را نصیب همان عناصر نامطلوب کند. یک سیستم کارآمد برای حفظ پایداری و بهبود عملکرد خود، باید این عناصر را یا اصلاح کند یا از چرخه خود حذف نماید.
مدیریت شهری مجموعه‌ای گسترده از تصمیمات و اقدامات است که با هدف بهبود کیفیت زندگی شهروندان اجرا می‌شود. با این حال، به دلیل وجود مشکلات، موانع و کمبودهای همیشگی، همواره ضعف‌ها و ناهنجاری‌هایی در تدوین و اجرای برنامه‌ها مشاهده می‌شود. ازاین‌رو، سیستم مدیریت شهری باید در تعاملی مداوم با محیط پیرامونی، ضعف‌ها را شناسایی و برای رفع آن‌ها اقدام کند.

اما اگر اطلاعات تحریف‌شده و فیلترشده به مدیران برسد، امکان تحلیل درست از بین می‌رود و آن‌ها بدون آگاهی از مشکلات، بر ادامه روندهای نامناسب اصرار می‌ورزند. در نتیجه، انحرافات استمرار یافته و سیستم ناکارآمد جلوه می‌کند.

بازیگردان اصلی این وضعیت، عناصری نامطلوب‌اند که با بزرگ‌نمایی اقدامات، واقعیت‌ها را تحریف کرده و مسیر اصلاح را مسدود می‌کنند.
عنصر نامطلوب، خواسته یا ناخواسته، ناقوس مرگ سیستم را به صدا درمی‌آورد. او با این تصور که سرپوش گذاشتن بر مشکلات به بهبود عملکرد کمک می‌کند، مسیر دستیابی مدیران به واقعیت را مسدود می‌سازد. در نتیجه، تصمیمات مدیریت شهری بر پایه‌هایی سست و ناپایدار بنا می‌شود.
شهرداری کرمانشاه تحت مدیریت نادر نوروزی طی سه سال گذشته، هم اقدامات مثبتی در حوزه مدیریت شهری انجام داده و هم در برخی موارد دچار کم‌کاری یا اجرای ناقص پروژه‌ها شده است. این وضعیت، پدیده‌ای طبیعی در دوران هر مدیریتی محسوب می‌شود؛ چراکه هیچ دوره‌ای خالی از نقاط قوت و ضعف نیست.

آنچه این دوره را متمایز کرده، نحوه انعکاس عملکرد شهرداری است. بزرگ‌نمایی اقدامات مثبت و پنهان کردن کاستی‌ها، نه‌تنها تصویر واقعی مدیریت شهری را مخدوش کرده، بلکه باعث شده تصمیم‌گیران شهری به اطلاعات غلط یا ناقص دسترسی داشته باشند. این مسئله، زمینه‌ساز تصمیمات اشتباه شده و مشکلات واقعی را از دید مدیران پنهان نگه داشته است.

چنین روندی نتایجی معکوس در پی داشته، تا جایی که ضعف‌های موجود، اقدامات مثبت شهرداری را تحت‌الشعاع قرار داده و از دید شهروندان دور نگه داشته است.
وقتی دستاوردها بیش از حد تبلیغ شده و بدون نقد عمیق بازتاب داده شوند، این خطر وجود دارد که مدیران دچار نوعی توهم موفقیت شوند. در نتیجه، انگیزه‌ای برای اصلاح ضعف‌ها نخواهند داشت.
رسانه‌ها، کارشناسان شهری و مردم معمولاً اطلاعات دقیق‌تری از مشکلات دارند، اما اگر صدای آن‌ها به درستی به مدیریت شهری نرسد، تصمیم‌گیری‌ها بر اساس اطلاعات ناقص یا نادرست انجام خواهد شد.
وقتی مشکلات پنهان بمانند و فقط نقاط قوت تبلیغ شوند، مردم به مرور اعتماد خود را به مدیریت شهری از دست می‌دهند. در این حالت، حتی اقدامات مثبت هم دیگر دیده نخواهد شد و نوعی بی‌اعتنایی عمومی شکل می‌گیرد.
راهکار این مسئله در تقویت رسانه های مستقل، ایجاد سیستم نظارتی شفاف برای بررسی عملکرد دوره ای مدیران شهری و جلب مشارکت شهروندان در فرآیندهای تصمیم‌گیری نهفته است.

این مسئله به‌ویژه در کرمانشاه، که در تلاش برای توسعه زیرساخت‌های گردشگری است، اهمیت بیشتری دارد. چرا که تصمیمات نادرست، می‌تواند سرمایه‌گذاری‌های این حوزه را با چالش مواجه کند.