ایران در آستانه تغییر دولت و روی کار آمدن ابراهیم رئیسی شرایط پیچیده ی سیاسی، اجتماعی و اقتصادی را سپری می کند، بحران های متعددی که درست یا غلط به پای حسن روحانی نوشته شده و شرایط را برای دولت منتخب دشوار نموده است. همزمان با تغییرات سیاسی فوق در پایتخت و به طبع آن، شاهد پایان کار نماینده عالی دولت در استان و خداحافظی ” هوشنگ بازوند ” با کرمانشاهیان خواهیم بود.
او که از آغازین روزهای پاییز نود و شش بر مسند استانداری کرمانشاه تکیه زده بود در طی چهار سال گذشته روزهای پُر حادثه و فراز و نشیبی را از سر گذرانید و به مانند هر مدیری مجموعه ای از عملکردهای مثبت و منفی را در کارنامه مدیریتی خود ثبت شده دارد.
هرچند این نوشتار قرار نیست عملکرد بازوند را مورد نقد و بررسی قرار بدهد اما صاحب این قلم برخلاف منتقدین بر این عقیده است که شرایط اسفبار کنونی کرمانشاه در بخش های گوناگونی چون تورم، بیکاری و… نه صرفا حاصل مدیریت بازوند بوده و نه مختص استان کرمانشاه می باشد ضمن آنکه عملکرد ضعیف تیم مدیریتی استان را هم نمی توان در بوجود آمدن و تثبیت شرایط کنونی کرمانشاه نادیده انگاشت.
ازاینرو اصرار بر چنین نقدهای یک طرفه ای بدون درنظر گرفتن شرایط کلی کشور و بی توجه به نقاط قوت و اقدامات صورت گرفته نه تنها عیار این نقدها را تا سطح ناچیز کاهش می دهد بلکه از انگیزه های سیاسی، غیر مسئولانه و برخلاف مصالح عمومی منتقدین نیز پرده بر می دارد! مخالفین و منتقدین هوشنگ بازوند(طیف سیاسی مخالف دولت دوازدهم نه آنها که از روی غرض شخصی بر استاندار می تازند!) باید بدانند که مشکلات کنونی کرمانشاه آنقدر ریشه ای و گسترده است که استاندار موافق و هم عقیده آنها نیز در هر سطحی از توان مدیریتی که باشد نخواهد توانست در کوتاه مدت و بدون هم گرایی و همدلی از سوی تمامی جرایانات سیاسی و اجتماعی استان و عزمی ملی در رفع مشکلات ساختاری کشور بر مسائل فائق آید.

در پایان به رسم میهمان نوازی مختص کرمانشاهیان و به پاس تلاش های شبانه روزی مدیر ارشد استان که در سرما و گرما، شادی و غم، کمبودها و نبودها پا به پای مدیران منصوب و در کنار مردم تلاش نمود و ایستاد؛ او را ایستاده بدرقه می کنیم.