دوازدهمین دوره انتخابات مجلس در کرمانشاه علی رغم بی تفاوتی بخش عمده ای از جامعه با حساسیت بالایی از سوی کاندیداها و حامیانشان دنبال گردید، به ویژه آنکه تکلیف دو کرسی از سه کرسی سهم کرمانشاه به دور دوم کشیده شد تا دو مدیر پیشین دستگاه های اجرایی در رویارویی با دو عضو سابق و کنونی مجلس، برای پوشیدن ردای نمایندگی مردم کرمانشاه رقابتی فشرده با یکدیگر داشته باشند.
سرانجامِ این ماراتن انتخاباتی پیروزی محمد رشیدی،عبدالرضا مصری و فضل اله رنجبر بود تا کلید حل مشکلات کرمانشاه میان این سه تن دست به دست شود.
هرچند کرمانشاه با تصمیمات، ترجیحات و تلاش های مصری و رشیدی روی رفاه و آسایش را به چشم ندیده و در ابعاد گوناگون در انتهای جدول شاخص ها قرار دارد اما؛ امیدها همچنان باقیست. ما کرمانشاهیان طی دهه های اخیر آموخته ایم که از کوچکترین روزنه ها برای خود پنجره ای به امید بسازیم؛ پنجره هایی که یکی یکی امتحان خود را پس داده و بی فایده بسته شده اند!
در میان این همه انتخاب و تکرار “رنجبر” شاید آن روزنه ای باشد که در جستجوهایمان به دنبالش هستیم.
فضل اله رنجبر فردی است که طی قریب به ده سال مسئولیت در فرمانداری کرمانشاه از نزدیک با مشکلات مردم آشنا بوده و به واسطه ی همین استمرار حضور، راه های رفع مشکلات را بیش از هر مسئول دیگری می داند. یکی از ویژگی های رنجبر(که امیدواریم در فضای جدید به آن مبتلا نشود) این است که اهل باند و باند بازی ، رانت خواری و رانت سازی نیست.
رنجبر در سخنرانی هایش بارها از جذب سرمایه گذار و حمایت از بخش خصوصی سخن گفته و راه برون رفت کرمانشاه از وضعیت کنونی را در کوتاه کردن دست رانت خواران و نور چشمی ها از اقتصاد عنوان نموده.
ارائه ی چنین راهکارهایی نشان از آگاهی او از دلایل پسرفت کرمانشاه دارد؛ نورچشمی هایی که زیر چتر حمایت برخی از آقایان رشد کرده اند و تحت عناوینی زیبا و دهان پُر کن، همچون زالو به جان شهر و مردمانش افتاده اند!
اینکه آیا رنجبر می تواند در برابر کلونی های فساد بایستد یا نه، بستگی به عزم و اراده و شفاف بودنش با مردم دارد. مردمی که رنجبر هم برایشان پنجره ای از میان ده ها پنجره می باشد که آیا بشود یا نشود اما برای رنجبراین شرایط فرصتی طلایی است تا عزیز مردم بشود یا نشود!