می گویند انسانها با رویاهایشان زندگی می کنند، رویاهایی که گاهی واقعیت می یابند و زمانی هم فرد را ناکام گذاشته و در حد همان رویا باقی می ماند! انسانها برای رسیدن به رویاهای خویش از هیچ تلاشی دریغ نکرده و گاهی نیز تحقق رویای خود را در ناکامی دیگران جستجو می کنند.
رویاپردازی بیش از اندازه توام با زیاده خواهی عامل بروز اختلافات و ایجاد نزاع میان انسان ها شده و گاهی دو قوم، ملت و یا کشور را در مقابل یکدیگر قرار می دهد. با مرور تاریخ جهان نمونه های بیشماری از افراد زیاده خواه را می توان یافت که آتش جنگ در میان کشورها را برافروخته و باعث ویرانی شهرها، روستاها و کشتار انسان های بی گناه شده اند؛ خونخوارانی چون چنگیز، هیتلر، صدام …
در این میان صدام که رویاهای خود را در خاک ایران جستجو می کرد، زیاده خواهی هایش آتش جنگی هشت ساله را که ویرانی های فراوانی برجای گذاشت و انسان های بی گناه بیشماری را قربانی نمود؛ برافروخت!
او که رویاهای خود را پس از هشت سال ایستادگی و مقاومت مردم ایران در برابر ارتش مجهز و آماده بعث بر باد رفته می دید در ایستگاه پایانی رویاپردازی هایش مسعود رجوی و دارو دسته اش را به یاری طلبید تا مگر به این طریق ایران را این بار چند روزه به اشغال خود درآورد!
حاصل اتحاد مسعود و صدام، لشگری بود که پنجم مرداد ماه سال ۶۷ در تنگه معروف به چهارزبر در کرمانشاه زمینگیر شدند تا نام چهار زبر(تنگه مرصاد) در تاریخ جنگ هشت ساله به عنوان نقطه ی پایانی جنگ ثبت شود.
شلیک آخرین گلوله جنگ ایران و عراق در کرمانشاه پایانی بود بر رویاپردازی های صدام و آغاز تحقق رویای یک ملت برای سربلند زندگی کردن و ایستادگی در برابر زور، تا پنجم مرداد به نام کرمانشاه و به یاد دلاور زنان و مردانش، برای همیشه ثبت و ماندگار شود.