یکی از ابتدایی ترین و اساسی ترین نیازهای انسان داشتن سرپناه یا همان مسکن است. در کشور ما با وجود وسعت فراوان سرزمینی و امکانات مرتبط با حوزه مسکن، متاسفانه به علت های مختلف از جمله سیاست گذاری های اشتباه، برای افراد مستاجر و بویژه جوانان، داشتن مسکن به یک رویای دست نیافتنی تبدیل شده است بطوریکه این نیاز اولیه از یک کالای مصرفی به یک کالای فوق اشرافی تبدیل شده است.
در سالهای اخیر ساخت و تامین مسکن به بشدت مورد غفلت و بی مهری محض قرار گرفت و حتی تعهدات بانک ها در زمینه اختصاص ۲۰ درصد تسهیلات به مسکن هم عمل نشد و وضع مسکن آنگونه ای شد که نباید می شد.
دولت کنونی ساخت بطور متوسط یک میلیون مسکن در سال را یکی از اولویت های اصلی خود اعلام و تحقق آنرا در قالب همان طرح نهضت ملی مسکن اعلام کرد.
در این میان سهم استان حدود ۱۲۰ هزار واحد است و بر اساس آمارها، استان کرمانشاه در زمینه اجرای این طرح جایگاه مناسبی ندارد و مشکلات و موانع متعددی مانند تامین و تعیین زمین لازم بر سر راه وجود دارد.
مردم انتظار دارند مسئولان با بهره گیری از ظرفیت های سرشار موجود در استان و استفاده از نظر کارشناسان دلسوز و متخصص، از این فرصت مناسب برای خانه دار شدن مردم محروم استان و رونق اقتصادی کرمانشاه استفاده لازم را ببرند.
زمین، مصالح، سرمایه و نیروی انسانی و مجوز عوامل و زیرساخت های لازم برای تامین مسکن به شمار می روند و در طرح کنونی برای خانه دار شدن مردم می بایست به بهترین شکل ممکن این زیرساخت ها فراهم شوند.
در واقع زمان، مکان و شیوه اجرای مناسب مهمترین مولفه ها در این زمینه به شمار می روند.
اما اخیرا متولیان امر از طرح ساخت خانه های ویلایی در قالب طرح نهضت ملی مسکن خبر دادند که با وجود خوشایند بودن آن برای متقاضیان، این موضوع با مخالفت برخی ها روبرو شد.
به نظر می رسد ساخت خانه های ویلایی در قالب این طرح در کشور و به تبع آن در کرمانشاه کاری شایسته است و با توجه به شرایط آن با استقبال مردم همراه خواهد شد.

یکی از دلایل مخالف مخالفان ساخت خانه های ویلایی، کمبود زمین است این در حالیست که بنا بر گفته کارشناسان اگر برای همه مردم ایران حتی آنهایی هم که خانه دارند مسکن ویلایی ساخته شود بیش از ۲ درصد وسعت کشور را در بر نمی گیرد.
از سوی دیگر افرادی که صاحب این خانه های ویلایی می شوند در آینده برای فرزندان یا به اتفاق خویشان و اقوام خود این ویلاها را تبدیل به خانه های چند طبقه می کنند و بدین سان خود آنان کار بلند مرتبه سازی این خانه ها را انجام می دهند.
از بین رفتن اراضی کشاورزی نزدیک به شهر هم یکی از علتهای مخالفت با طرح ویلاسازی است این در صورتی است که هم اکنون در بسیاری از شهرهای کشور مانند کرمانشاه، مزارع کشاورزی وسیعی درون شهر واقع شده اند و این زمینها بزودی به مانند بسیاری از محله های کنونی کرمانشاه، محل ساخت و ساز ساختمان می شود پس چه بهتر این زمینها در قالب طرح نهضت ملی مسکن به مردم واگذار شوند تا سود آن به مردم برسد تا افراد دیگر.
از این رو انتظار می رود استاندار کرمانشاه تا حد ممکن برای اجرای این طرح، با ویلاسازی در استان موافقت کند و از سوی دیگر تسریع همراه با دقت و همه جانبه نگری در روند اجرای طرح پراثر نهضت ملی مسکن را از مسئولان مربوط مطالبه نماید چراکه مسکن سازی لوکوموتیو قطار تولید و اشتغال است که چند صد صنف و صنعت بطور مستقیم و غیرمستقیم با خانه سازی ارتباط دارند و با به حرکت در آمدن این لکوموتیو هم واگن های اشتغال و هم واگن های تولید روی ریل خود به حرکت در می آیند.
همچنین مسئولان و بویژه استاندار باید با جدیت خواستار استفاده از مصالح ساختمانی تولید شده در استان و استفاده از نیروی کار بومی و بهره مندی از ظرفیت انسانی نظام مهندسی کرمانشاه ( با حدود ۱۶ هزار عضو ) شود و نباید از این مهم غافل بود که بر اساس اعلام مسئولان و کارشناسان، طرح نهضت ملی مسکن در استان در هر سال ۱۲ هزار میلیارد تومان گردش مالی و ظرفیت بکارگیری ۱۷۰ هزار نیروی کار دارد.
رسول مرادی کارشناس و فعال رسانه