حادثه ریزش # ساختمان متروپل آبادان که با کشته و زخمی شدن جمعی از هموطنان آبادانی همراه بود بار دیگر ایران را در بهت و ماتم فرو برد. اتفاقی تلخ و البته تکراری که با سهل انگاری و بعضا سودجویی برخی افراد علاوه بر تلفات و صدمات جانی بار روانی و هزینه سنگینی بر جامعه تحمیل می نماید.
وقایعی اینچنین با توجه به ابعاد گسترده ای که پیدا کرده و بعضا در خارج از مرزهای کشور هم انعکاس می یابد مستلزم نگاهی عمیق تر و بررسی دقیق تر می باشد.

سوء استفاده از اعتماد عمومی، بازی با عواطف مردم، کسب منفعت شخصی به قیمت اضرار به غیر آنهم در سطحی گسترده، برانگیختن احساسات عمومی و ایجاد التهاب در جامعه، تحمیل هزینه های سنگین مادی و معنوی به جامعه، ایجاد چهره ای منفی از ایران در مجامع جهانی… تنها گوشه ای از تبعات اقدامات این متخلفین است.

از این منظر وجه مشترکی بین حادثه متروپل با ماجرای مرحومه # آسیه پناهی و پرونده # گلیم گبه کرمانشاه می توان یافت، که منجر به تضعیف اعتماد اجتماعی می گردد!

برخورد قضایی با متخلفین آشکار و مسببین حوادث فوق هرچند مطالبه جامعه بوده و از سوی دستگاه قضایی به درستی صورت می پذیرد اما دستگیری و مجازات فراهم کنندگان بستر مناسب برای متخلفین فوق، مشوقین و همراهان آنها در دستگاه های اجرایی و نهادهای نظارتی خواسته ای است که می تواند در بلند مدت عرصه را بر متخلفین پنهان تنگ نموده و زمینه رشد افراد سودجو در جامعه را از میان بردارد.
مگر می شود مشیری ها و عبدالباقی هایی خلق شده، رشد نموده و آشکارا بر تخلفات خود اصرار ورزند بی آنکه نهادهای اجرایی و نظارتی مانع از اقدامات خلافشان شوند؛ مگر آنکه منافع مشترکی بینشان تعریف شده باشد!
لذا انتظار می رود دستگاه قضایی با بسترهای فساد خیز در نهادهای دولتی برخوردی قاطع داشته و با دستگیری و مجازات متخلفین پنهان در این دستگاه ها مانع از تشکیل
# کلونی های فساد گردد.