وقتی صحبت “خانه” به میان می آید چار دیواری امنی به ذهن متبادر می شود که محلی برای گردهم آمدن اعضای خانواده به دور از چشم اغیار به منظور استراحت، تبادل نظر، به اشتراک گذاردن علایق و احساسات و… است. هرچند این تعریف، تعریف جامع ای نیست اما تا حدود زیادی حق مطلب را ادا می نماید.
اما همین تعریف شامل همه ی خانه ها نمی شود چرا که در کرمانشاه خانه ای وجود دارد که اعضایش سهم ناچیزی از آن دارند و به راحتی و بدون مزاحمت نمی توانند در آن دور هم جمع شوند!
***
خانه جوان کرمانشاه در زمینی به مساحت تقریبی دو هزار متر، در ۸ طبقه و با ۱۵ میلیارد اعتبار در زمان صدارت سلطانی فر و مسئولیت صابر رحیمی افتتاح و مورد بهره برداری قرار گرفت.
خانه ای که از آن به عنوان بزرگترین خانه جوان کشور یاد می شود و در زمان افتتاح از سوی متولیان امر با تبلیغاتی گسترده بزرگترین پروژه استان معرفی شد. وزیر ورزش و جوانان وقت نیز آنرا مکانی زیبا و مجهز نامید که در اختیار جوانان کرمانشاهی قرار داده شده تا در توسعه ی استان نقش آفرینی کنند. اما بلافاصله پس از مراسم پُر زرق و برق افتتاحیه مراجعین با ساختمانی نیمه کاره مواجه شدند که با کلی بزک دوزک صرفا برای افتتاح آماده شده بود!

هرچند همین ساختمان نیمه کاره هم برای انجام فعالیت های فرهنگی، اجتماعی جوانان استان غنیمت بود اما زهی خیال باطل که در فاصله ای کوتاه از مراسم افتتاح نیمی از این ساختمان به اشغال اداره ورزش و جوانان شهرستان درآمد و باقی مانده ی این ساختمانِ نا تمام و فاقد امکانات هم به معاونت جوانان اختصاص یافت تا با هزار دردسر و مکافات در اختیار سمن های حوزه ی جوانان قرار داده شود!
حالا که از هیجان زمان افتتاحیه فاصله گرفته ایم و هیچ یک از بانیان امر در راس امور نیستند که برای حفظ وجهه خود هم که شده از خوبی های این ساختمان با آب و تاب فراوان تعریف کنند از مدیریت ورزش و جوانان استان انتظار می رود با تصمیمی عاجل ضمن تکمیل بخش های نیمه کاره ی ساختمان آنرا به صورت کامل در اختیار معاونت جوانان قرار بدهد.