مهاجرت روستائیان به شهر یکی از معضلات مبتلابه شهرهای بزرگ شناخته می شود. معضلی که مخل توسعه محسوب شده و علاوه بر تحمیل باری مضاعف بر مدیریت شهری با افزایش تقاضای دریافت خدماتی بیش از ظرفیت ها و امکانات موجود، با خالی شدن روستاها از سکنه کاهش تولید محصولات کشاورزی و دامی و در نتیجه تهدید امنیت غذایی جامعه را نیز در پی دارد.
در نتیجه ی پیامدهای منفی اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و حتی سیاسی مهاجرت روستائیان به شهر ضرورت کنترل این پدیده اجتماعی احساس می شود.
اتفاقی که در صورت مدیریت صحیح ضمن کاهش مهاجرت روستائیان با مهاجرت معکوس و بازگشت مهاجرین به روستای زادگاه خویش مواجه خواهیم شد.
موفقیت طرح های منجر به بازگشت روستائیان به زادگاه خویش یا همان مهاجرت معکوس مستلزم ایجاد و توسعه امکانات و زیرساخت های لازم در روستاها می باشد.
یکی از امکانات ضروری بلکه حیاتیِ در دسترس آب شرب می باشد. ضرورت تامین آب شرب بهداشتی در روستاها علاوه بر حفظ سلامتی روستائیان، موجب ترغیب و تشویق ساکنین مهاجرت کرده برای بازگشت به زادگاه خود می گردد.
خوشبختانه در استان کرمانشاه از این حیث خصوصا در یکی دوسال اخیر اقدامات خوبی صورت گرفته به نحوی که در مدت 3 سال گذشته( در دولت سیزدهم) بالغ بر 350 روستا با بهره مندی از آب شرب از تنش آبی دور شدند.
انجام عملیات آبرسانی به روستاهای استان توسط آبفا و با کمک قرارگاه امام حسن مجتبی(ع) در کوتاه مدت به آبرسانی پایدار و رفع تنش آبی و در بلند مدت به رونق گرفتن روستاها و فراهم شدن بستر مناسب بازگشت روستائیان مهاجرت کرده به شهرها منجر می شود.
نتیجه ی محتوم این اقدامات کمک به توسعه اقتصادی و افزایش رفاه شهروندان کرمانشاهی خواهد بود تا انگیزه خدمت در دستگاه های خدمات رسانی چون آبفا به قوت خود باقی مانده و حتی تقویت شود!