تکیه معاون الملک یک اثر بی بدیل از فرهنگ ایرانی اسلامی بر جا مانده از دوران قاجار نمادی از عرفان، هنر معماری و کاشیکاری می باشد که چشم هر بیننده و گردشگر را به خود جلب می کند. این اثر فاخر که در محله آبشوران قدیم و در خیابان حداد عادل واقع شده در سال ۱۳۵۴ به ثبت ملی رسیده است اثری که پایلوت تکایای غرب کشور و حتی ایران اسلامی می باشد.
روز گرامیداشت موزه و میراث فرهنگی بهانه ای شد برای بازدید از این اثر دیدنی استان که هر بار دیدن آن تازگی و ویژگی‌های خاصی را به همراه دارد بازدیدکنندگان فراوانی در همان ساعات اولیه صبح در تکیه ها حضور داشتند از همان لحظه ورود نقوش دیوارها داستان ها را فریاد می زد و مردم مشتاق شنیدن بودند. در آن لحظه و در هیاهوی جمعیت صدای پمپ آب و دویدن کودک خردسال به قسمتی که ورود ممنوع آن چشم را می گرفت خیال را از داستان های کاشی های قاجاری گرفت و صدای مضطرب نگهبان که اخطار نزدیک آن قسمت نشوید را فریاد میزد ترس عجیبی در هر بیننده ایجاد کرد. نزدیک تر که شدم بوی نامطبوعی به مشام می رسید سرداب آن که پر از آب بود فقط با تکیه کاغذی ورود ممنوع و چوب جاروی که فقط قدرت نگهداری جارو را داشت اخطار عدم حضور در آن قسمت را نشان میداد. تکیه بر آب های قنات خود شناور بود حس هر لحظه ویران شدن آن به دلیل تجمع آب سرداب و نبودن حفاظ فلزی بر در سرداب تلخی عجیبی در دل هر بیننده می نگارد. نگهبان پمپ آب را روشن کرد آب سرداب برای تخلیه وارد فاضلاب شهری شد. آیا امکان استفاده بهینه برای آن آب نیست؟!
آیا نمی شود برای آب آن زیرساخت‌های بهتری ایجاد کرد که هدر رفتن آن و آسیب بافت تاریخی تکیه کاسته شود؟!

چشم از آب سرداب که دو سه پله بیشتر به سرازیر شدن آن به حیاط نمانده بود برداشتم و به جمعیت خیره شدم گویی در میان جمعیت چیزی گم شده بود همه مشتاق شنیدن داستان ها بودند مسئولینی که آنجا بودند تلاش بر مدیریت صحنه را داشتند اما جوابگوی آن جماعت نبود! و نبود راهنما در آن روز در اکثر سایت های تاریخی به ویژه تکیه بیگلربیگی و معاون الملک نقص یک پازل در روز جهانی موزه ها و سایت های تاریخی را نشان می داد این روز هم همانند ایام نوروز نیازمند رسیدگی و حضور راهنمایان گردشگری دارد تا با ناخدای کشتی اجرای صحنه گردشی جلوه گاه بیشتری در چشم گردشگر داشته باشد.

سپیده زارعی